“พ่อเลี้ยง พ่อเลี้ยงฟื้นแล้วเหรอคะ” หญิงสาวเอ่ยออกมาด้วยความดีใจ ในที่สุดสิ่งที่เธอรอมาตลอดหนึ่งเดือนที่ผ่านมา ปาฏิหาริย์ก็เกิดขึ้นจนได้
“ฉันหิวน้ำ” เสียงของพ่อเลี้ยงแหบพร่า เมื่อได้ยินเช่นนั้น หญิงสาวรีบเดินไปรินน้ำใส่แก้วมาให้พ่อเลี้ยงหนุ่ม ก่อนที่จะค่อยๆ ปรับเตียงให้เขาแล้วประคองเขาดื่มน้ำ ด้วยความดีใจทำให้หญิงสาวลืมแจ้งหมอหรือพยาบาลเพื่อมาตรวจอาการของเขา
“พ่อเลี้ยงฉันดีใจที่สุดเลยค่ะ” ไม่ว่าจะดีใจหรือเสียใจ น้ำตาของเธอก็รื้นขึ้นมาทั้งสองตา
“ฉันก็ดีใจที่สุดเหมือนกัน ลูกเรายังอยู่ใช่มั้ย” แม้ว่าจะหลับไปนานแค่ไหน สิ่งที่พ่อเลี้ยงหนุ่มเป็นห่วงก็คงไม่พ้นชีวิตน้อยๆ ที่อยู่ในครรภ์ของภรรยาสาว ที่กำลังจะถือกำเนิดขึ้น
“ต้องอยู่สิคะ ก็พ่อของเขาเอาชีวิตเข้าปกป้องแบบนี้ ต่อไปนี้ฉันจะไม่สงสัยเรื่องระหว่างคุณกับพ่อฉันอีกแล้ว ขอบคุณนะคะที่กลับมาหาฉันกับลูก” ธิชาจับมือพ่อเลี้ยงหนุ่มไว้ ในขณะที่ร่าง
