เพลิงรักในอดีต

สงสัย...2

“ฮาเปอร์ครับ ให้ลุงถามอะไรหน่อยได้มั้ย” ชนาเอ่ยกับเด็กชายเสียงเบา เนื่องจากว่าเขาไม่ต้องการให้หญิงสาวได้ยินเสียงสนทนาระหว่างเขาและเด็กน้อย

“ได้ครับ” เด็กน้อยทั้งกินทั้งพยักหน้า ซึ่งเรียกความเอ็นดูจากชายหนุ่มได้เป็นอย่างมาก

“ฮาเปอร์อายุเท่าไหรแล้วครับ” เขาเริ่มต้นคำถามด้วยสิ่งที่เขาสงสัย

“สามครับ” เด็กน้อยตอบทั้งที่ขนมยังเต็มปากอยู่

“หมายความว่าสามขวบเหรอครับ” ชนารีบถามต่อทันที คำตอบที่ได้คือการพยักหน้ารับของเด็กน้อย เมื่อคำนวณเวลาที่เขาและเธอจากกันมันก็ราวๆ สี่ปี ซึ่งมันก็เหมาะเจาะกับอายุของเด็กชายฮาเปอร์พอดี

“แล้วลุงถามต่อได้มั้ยครับ” ชนายังโยนคำตามต่อ ในขณะที่พิมลดามองมาที่ทั้งคู่ด้วยความเป็นห่วง เธอกลัวเหลือเกินว่าความลับของเธอจะแตก

“ได้สิครับ” เด็กน้อยยังคงอร่อยกับขนมที่อยู่ในมือ

“พ่อของฮาเปอร์ไปทำงานเหรอครับ” ชนาเอ่ยถามในสิ่งที่เขาอยากรู้มากที่สุด

“ไม่ครับ หม่ามี้บอกว่าพ่อของฮาเปอร์ไปอยู่บนสวรรค์ตั้งแต่ฮาเปอร์ยังไม่เกิด” เด็กน้อยตอบด้วยความไร้เดียงสา เด็กน้อยตอบในสิ่งที่มารดาบอกมา มันทำให้ชนาแทบสะดุ้งเมื่อได้ยินคำตอบของเด็กน้อย ถ้าเช่นนั้นสิ่งที่เขาสงสัยอยู่มันอาจจะเป็นความจริงก็ได้ เพราะเมื่อสี่ปีก่อนเขาและเธอคือคนรักกัน

ห้าปีที่แล้ว

งานเลี้ยงฉลองสำเร็จการศึกษาของพิมลดาและเพื่อนๆ งานนี้มีแขกที่รู้จักเธอและกลุ่มเพื่อนเข้ามาในงานมากหน้าหลายตา หนึ่งในนั้นก็คือชนา รุ่นพี่ที่สำเร็จการศึกษาจากมหาวิทยาลัยที่เธอเพิ่งสำเร็จการศึกษา มาร่วมงามตามคำเชิญชวนของพี่ชายนิดา เพื่อนสนิทของพิมลดานั่นเอง นาทีแรกที่ชนาพบหน้าพิมลดา เขาก็รู้สึกตัวราวกับว่ากำลังต้องมนต์สะกดของเธอ

ชายหนุ่มพยายามที่จะเข้าไปทำความรู้จักหญิงสาวสวย และก็เหมือนกับฟ้าเป็นใจ เมื่อพิมลดาก็มีท่าทีสนใจในตัวเขาเช่นกัน เธอรู้สึกว่าเขาคือคนที่คุยด้วยสนุก และทำให้เธอรู้สึกไม่เบื่อ ท่ามกลางบรรยากาศที่เธอไม่ชอบ แต่ก็ไม่สามารถขัดเพื่อนๆ ของเธอได้เช่นนี้

“เราออกไปนั่งข้างนอกกันดีมั้ย” ชายหนุ่มพยายามสานต่อไมตรีกับหญิงสาวทันที เมื่อเห็นว่าเธอนั้นเปิดโอกาสให้เขาได้เข้าใกล้เธอมากขึ้น

“ก็ได้ค่ะ นั่งแบบนี้ก็เบื่อเหมือนกัน” หญิงสาวลุกตามชายหนุ่มออกไปที่โซนนั่งเล่นด้านนอก ในขณะที่คนอื่นมัวแต่สนใจเครื่องดื่มแอลกอฮอล์เลยไม่ได้มีใครสนใจที่คนทั้งคู่หายออกมา

เมื่อทั้งคู่ออกมาด้านนอก บทสนทนาที่ออกรสทำให้ทั้งคู่มีความสุขเป็นอย่างมาก ไม่รู้ทำไมพิมลดาถึงรู้สึกเช่นนี้กับคนที่เพิ่งเจอกันเพียงครั้งเดียว ในขณะที่ชนาก็เช่นกัน เขารู้สึกมีความสุขที่ได้อยู่ใกล้เธอ ยิ่งได้คุยเขาก็ยิ่งสัมผัสได้ถึงทัศนคติที่ไปด้วยกันได้ของทั้งคู่ ความสัมพันธ์ของทั้งคู่เริ่มพัฒนาขึ้นจากวันนั้น