“ไอ้บ้า ไอ้พวกคนบ้า นึกว่าได้ตกถังข้าวสาร กลายเป็นตกกระป๋องเน่าๆ นึกว่าฉันอยากอยู่ด้วยหรือไง”
พรพระพายไม่คิดว่าผู้เป็นพ่อจะกล้าตบหน้าแม่เลี้ยงสาวต่อหน้าเธอเพราะบิดาหลงรสิกา ใบหน้าหวานตกตะลึงเมื่อบิดาทำสิ่งที่คาดไม่ถึงนั้นลงไป
และพอรสิกาผลุนผลันออกไปจากห้องด้วยความโกรธและอับอาย นายพรประภัสร์ก็เครียดจัดจนหันหน้าเข้าผนังห้องทำงาน แล้วโขกศีรษะกับผนังอย่างแรง
พรพระพายร้องออกมาอย่างตกใจเมื่อเห็นบิดาทำร้ายตัวเองแบบนั้น “คุณพ่อคะ อย่าทำแบบนี้ค่ะ หยุดนะคะ”
“พ่อมันเลว พ่อผิดเอง พ่อผิดที่หลงผู้หญิงคนนั้นจนตระกูลของเราตกต่ำ ลูกไม่ต้องทำอะไรอีก พ่อจะไม่บังคับลูกอีก แต่ถ้าพ่อตาย ลูกจะได้เงินประกันจำนวนมาก มันจะช่วยให้ธุรกิจของเราเดินต่อไปได้ ปล่อยให้พ่อตายเถอะ พ่อจะได้ไปขอโทษแม่บนสวรรค์”
พรพระพายส่ายหน้า ตรงไปดึงร่างบิดาออกมา เธอกอดบิดาแน่น เสียงหวานละล่ำละลักบอก
“หนูรักพ่อนะคะ พ่อคงเครียดมากไป แล
