คุณคนเก่ามาเฟียอันตราย

ตอนที่ 2 : ไม่เจอกันนาน

"แก! อีผู้หญิงหน้าไม่อาย" สาวชุดแดงผมสีทองคนหนึ่งลั่นวาจาด้วยเสียงแหลมปรี๊ดทะลุปรอท คนรอบ ๆ ถึงกับเอามืออุดหูแทบไม่ทัน

หล่อนยกมือชี้หน้าหญิงสาวตรงหน้าด้วยความโมโหเกรี้ยวกราด โดยข้างกายมีผู้ชายหน้าตาดีลักษณะเป็นผู้บริหารยืนอยู่ด้วย เขารีบจับมือหล่อนให้ลดระดับลง

"ไม่เอาน่ะแหวน ผมกับเขาไม่ได้ทำอะไรแบบนั้น"

"ไม่จริง! ฉันเห็นนะว่าคุณมองมันตาเยิ้มน้ำลายแทบหก ไม่มีอะไรได้ยังไงคุณเชน" หญิงสาวชื่อแหวนส่งสายตาดุให้แฟนหนุ่ม ก่อนจะหันกลับมาทางหญิงสาวหน้าตาสวยคมแต่แฝงความละมุน

"นังผู้หญิงชอบฉกผัวคนอื่น" หญิงสาวยกมือชี้หน้าคู่กรณีอีกรอบด้วยสายตาหมั่นไส้

ด้วยความหึงหวงหล่อนจึงแอบตามแฟนหนุ่มที่เป็นผู้บริหารบริษัทชั้นนำมาที่ไนต์คลับแห่งนี้ แหวนรู้มาว่าตอนนี้มีพนักงานใหม่ที่กำลังทดลองงานเข้ามาเป็นคนใต้บังคับบัญชาของเชนแฟนหนุ่ม

ใคร ๆ ก็บอกว่าเด็กใหม่คนนี้หน้าตาดี ผมสีดำขลับ ผิวพรรณนวลเนียนเปล่งปลั่ง รูปร่างอรชรสวยงาม เดินผ่านทีคนหันมองตามเป็นแถว

พอรู้ว่าคืนนี้แฟนของหล่อนมาสังสรรค์กับคู่ค้าที่ไนต์คลับหลังดีลธุรกิจจบ ซึ่งมีแม่สาวน้อยคนนี้ตามมาด้วย แหวนจึงแอบตามมาคอยเฝ้าจับตา พอเห็นแฟนหนุ่มมองเธอตาละห้อยแล้วยังเอื้อมมือไปแตะแขนเธออีก หล่อนก็สติหลุดด้วยอารมณ์หึงหวงทันที

นังนี่มันอ่อยแฟนหล่อน!

"ตอนเข้ามาทดลองงานใช้อะไรเข้าแลกล่ะ อย่าบอกนะว่าใช้..." แหวนเบะปากมองไล่เธอตั้งแต่หัวจรดเท้าท่ามกลางสายตาของคนรอบ ๆ บริเวณที่เฝ้ามองด้วยความอยากรู้อยากเห็น

หญิงสาวนัยน์ตาสีน้ำตาลธรรมชาติ แพรผมสีดำขลับ ยืนกอดอกมองไม่ได้หลบตา

"พล่ามจบหรือยังคะ" คำพูดนั้นทำเอาแหวนหน้าเสียไปชั่วขณะ

"แกว่าไงนะ"

"ก็คุณเอาแต่พูดจาเพ้อเจ้อโวยวายอยู่ได้นี่คะ ฉันไม่ใช่สนามอารมณ์ของคุณนะ" เห็นเธอแบบนี้แต่เธอก็ไม่ใช่คนที่จะยอมให้ใครมาด่าฉอด ๆ ท่ามกลางสายตาของคนอื่นมากมาย

มารีนไม่ใช่คนชอบหาเรื่องใคร แต่ก็ไม่ใช่คนที่จะยอมโดนคนอื่นมาชี้หน้าด่าว่าแย่งผัวชาวบ้าน

"แล้วที่ฉันเห็นล่ะ"

"ถ้าคุณไม่ได้ตาบอดหรือสายตาเสื่อมจนเกินไป คุณก็น่าจะเห็นว่าฉันอยู่เฉย ๆ แต่แฟนคุณเป็นคนมาจับแขนฉันเอง" หญิงสาวพูดแล้วปรายตามองไปที่เจ้านายหนุ่ม เขารีบหลบตาลงทันทีด้วยรู้ตัวว่าแอบล่วงเกินเธอเอง

"ก็เพราะเธออ่อยเขาไง"

มารีนได้ยินตรรกะประหลาด ๆ แบบนั้นก็ได้แต่ขำในใจ ไม่ด่าผัวตัวเองแต่มาด่าเธอเนี่ยนะ เธออยากจะบ้าตายตรงนี้

"ฉันไม่อยากคุยกับพวกคนบ้า"

เธอขี้เกียจจะพูดกับคนที่พูดไม่รู้เรื่องอีก ตั้งใจจะเดินออกจากวงโต้แย้งและกลับบ้านเสียที ทว่าอีกฝ่ายไม่ยอมเสียหน้า แหวนหยิบแก้วเครื่องดื่มใกล้ตัวแล้วกระชากแขนเธอกลับมา สาดน้ำในแก้วใส่หน้าหญิงสาวจนเปียกชุ่ม

"อ๊ะ!?"

เสียงฮือฮาดังขึ้นรอบ ๆ บริเวณ

มารีนเงยหน้ามองอีกฝ่ายที่กำลังยิ้มอย่างสะใจ แหวนมองดูเธออย่างสมเพช แฟนหนุ่มของหล่อนก็ไม่กล้าเข้ามาห้ามปราม

"น้ำหลุดมือน่ะ ขอโทษทีนะ" สาวผมทองป้องปากขำขัน คิดว่ามารีนคงหงอยจนไม่กล้าเอาเรื่องหล่อน

ทว่าหล่อนคิดผิด

"นังบ้า"

"กรี๊ด! ว๊าย!" ผมสีทองของเธอถูกมารีนกระชากไปอย่างแรงโดยไม่ทันตั้งตัว ผู้คนยิ่งสนใจกันใหญ่ มองกันด้วยความตื่นเต้นสะใจ

มารีนขยุ้มผมของแหวนแล้วกดใบหน้าหล่อนลงกับโต๊ะกระจก คนถูกกระทำร้องเสียงหลง

"ฉันไม่ได้ยุ่งกับผัวเธอก็บอกอยู่ไง ก่อนจะมาด่าคนอื่นหัดด่าผัวตัวเองด้วยนะ ไม่ใช่เที่ยวไล่กัดคนอื่นเป็นหมาบ้า นังบ้า!" พูดจบอีกมือของเธอก็คว้าขวดเหล้าใกล้มือเทใส่หัวของหญิงสาวคู่กรณี เทจนหมดขวดเปียกไปทั้งหัว

"กรี๊ด! คุณเชน ๆ คุณเชนช่วยฉันด้วย"

ไม่นานแฟนหนุ่มตัวต้นเหตุก็รีบมาห้ามปราม แยกสองสาวออกจากกัน ทว่าพอแยกได้ไม่นานแหวนก็จะเข้าไปทำร้ายอีกฝ่ายอีกทั้ง ๆ ที่ตนเองผิด

มารีนเองก็ไม่ยอมเช่นกัน เธอมีมือมีเท้าเหมือนกันแถมไม่ผิด

สถานการณ์กำลังบานปลาย ทว่าไม่นานก็มีการ์ดชุดดำจำนวนหนึ่งเข้ามาควบคุมสถานการณ์

ทันทีที่การ์ดเข้ามาทุกคนรอบบริเวณก็หดหัวตัวลีบ ใคร ๆ ก็รู้ว่าที่แห่งนี้ใครเป็นเจ้าของ ทว่าบางคนอาจจะยังไม่รู้ นั่นคือมารีน เธอเพิ่งเคยมาที่แห่งนี้ครั้งแรก

เสียงฝีเท้าเดินเข้ามาช้า ๆ หลังจากการ์ดควบคุมเหตุวุ่นวายได้ เซเวียร์มาเฟียเจ้าของไนต์คลับผู้มีผมสีเทาปรายตามองนิ่ง ๆ เมื่อเห็นหน้าของแขกอย่างแหวนและเชน เขาก็ไม่ได้ใส่ใจนัก ทว่าพอหันมาเจออีกคน ดวงตาคมก็มีประกายตกใจปรากฏขึ้น

เป็นเธอไม่ผิดแน่...

"มาย?"

มารีนหันมามองหน้าเซเวียร์เมื่อเขาเอ่ยชื่อเล่นของเธอ และนั่นยิ่งทำให้มาเฟียหนุ่มมั่นใจว่าเขาจำคนไม่ผิด

ดวงตาของหญิงสาวเบิกกว้างคล้ายตกใจ ทว่าเซเวียร์กลับแค่นหัวเราะในลำคอ รู้สึกคล้ายกับว่าเรื่องน่าสนุกกำลังจะเกิดขึ้น

เพราะว่านี่คือเธอจริง ๆ

มาย มารีน เด็กเก่าที่ไอ้เจคอบมันลืมไม่ลง

"ไม่เจอกันนาน"

"คะ...คุณพูดอะไร จำคนผิดแล้วค่ะ" มารีนพยายามควบคุมตัวเอง ทว่าน้ำเสียงของเธอมันปิดไม่มิด

เธอไม่ได้กลัวคนตรงหน้าอย่างเซเวียร์ แต่กลับกลัวใครอีกคนที่รู้จักกับเขาเสียมากกว่า ได้แต่ภาวนาในใจว่าเขาคนนั้นคงไม่อยู่ที่นี่ในคืนนี้

แต่ดูเหมือนว่าคำภาวนาของเธอจะไร้ความหมาย...

"งั้นเหรอ" เซเวียร์เหยียดยิ้มมุมปากเมื่อเห็นท่าทางของเธอ มือที่วางไว้ข้างตัวของหญิงสาวมีอาการสั่นจนเขาสังเกตเห็น

"งั้นคงต้องให้เพื่อนฉันมาช่วยดูหน่อยแล้วสิ"

"..."

"ฉันว่ามันความจำดีทีเดียวนะ...ไอ้เจคอบน่ะ"