ช่วงสายของวันนี้มารีนขอเจคอบไปเยี่ยมลุงของเธอที่โรงพยาบาล ซึ่งชายหนุ่มได้ให้ลูกน้องที่ไว้ใจได้ของเขาตามไปดูแลด้วย ส่วนตนเองนั้นมีธุระบางอย่างที่ต้องจัดการ
ร่างแกร่งในชุดเสื้อเชิ้ตสีดำ กางเกงขายาวสีเดียวกัน ยืนอยู่ที่บริเวณหน้าบ้านอย่างสงบนิ่ง เขาคีบบุหรี่ขึ้นมาสูบช้า ๆ สายตาทอดมองออกไปด้วยใบหน้าไม่บอกอารมณ์
กระทั่งรถคันหนึ่งแล่นเข้ามา...
เจคอบปล่อยให้เจ้าของรถเข้ามาในเขตของเขาเหมือนรู้อยู่ก่อนแล้ว อีกฝ่ายเดินลงมาแล้วตรงมาที่เขาอย่างร้อนรน เคนและลูกน้องอีกสามคนขวางเอาไว้ แต่สุดท้ายก็ถอยออกมาตามคำสั่งของผู้เป็นนาย
"เจคอบ!" น้ำเสียงนั้นดูร้อนใจ
โจเซฟจ้องมองลูกพี่ลูกน้องของตน ดวงตาแดงก่ำราวกับปวดใจและกดดัน
"ว่าไง" เจคอบปรายตามองและถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
"อย่าทำแบบนั้นกูขอล่ะ"
"มาถึงขั้นนี้แล้วกูคงเอาไว้ไม่ได้"
"เจคอบ..."
"โจเซฟ สิ่งที่แม่มึงทำไว้มันเกินกว่าที่กูจะปล่อยไปได้" น้ำเสี
