หนึ่งปีต่อมา
“เฮือก!!”
“ฝันร้ายอีกแล้วเหรอครับ” ฉันพยักหน้าให้เจ้าของอกแกร่งช้าๆ ในขณะที่ฝ่ามือยังวางทาบอยู่ที่หน้าท้อง ค่อยๆ ขยับตัวนั่งให้เข้าที่เข้าทางเพราะตอนนี้เราอยู่บนรถลีมูซีนคันหรู มือหนาเอื้อมมาเช็ดเหงื่อที่ล้อมกรอบใบหน้าเล็กของฉันอย่างเบามือ
“เรื่องมันก็ผ่านมาเป็นปีแล้ว ผมไม่อยากให้คุณคิดถึงมันอีกเลยเพต”
“พักหลังก็ไม่ค่อยฝันถึงแล้วล่ะค่ะ อีกอย่าง แค่เพตมีคุณอยู่ข้างๆ เพตก็ไม่กลัวอะไรแล้ว” ร่างบางขยับเข้าไปกอดผู้เป็นสามีเอาไว้แน่น ในใจยังนึกย้อนถึงวันนี้ในอดีตเมื่อหนึ่งปีที่ผ่านมา วันที่ฉันถูกนักแสดงเอ็กซ์ตราคนนั้นทำร้าย
‘มีมูลเหตุจูงใจอะไร ทำไมคุณถึงพยายามฆ่าคุณเพตรา’
‘ผมเกลียดมัน ผมเฝ้าอุตส่าห์ฝึกฝนตัวเองจนได้เข้ามาเป็นนักแสดง ถึงแม้จะเป็นเพียงตัวประกอบก็เถอะ แต่สิ่งที่ผมฝันมาตลอดก็คือได้แสดงร่วมกับเบลลี่สักครั้งในชีวิต แต่นังนี่ก็ทำให้ฝันผมสลาย ถ้าไม่มีมัน คุณเบลลี่ก็ต้อ
