บุปผาสวรรค์มาถึงกระท่อมท้ายไร่แดนสรวงด้วยอาการกระหืดกระหอบเพราะกลัวว่าลูกสาวจะร้องไห้ไม่หยุด แต่ที่ไหนได้นางฟ้าตัวน้อยๆ กลับหลับปุ๋ย และนั่นก็ทำให้เธอแทบจะอาละวาดให้พ่อคนเจ้าเล่ห์ แต่การหลับโดยเอามือยัดใส่ปากบ้างมีเสียงดูดเบาๆ ดังเล็ดลอดออกมา ทำให้คนเป็นแม่จำต้องปลุกลูก เพราะรู้ว่าลึกๆ แล้วหนูน้อยกำลังหิว หากยังไม่ได้กินนมให้อิ่มท้องเห็นทีว่าดึกๆ ลูกต้องตื่นขึ้นมาร้องไห้โยเยเป็นแน่
“คนดีคะ” เสียงหวานละมุนกระซิบปลุกชิดกระหม่อมบาง
“แม่จ๋า คนดีหิว ขอกินนมหน่อยค่า” คนที่อยู่ในอาการง่วงงุนปรือตาขึ้นมาเอ่ยอย่างอ้อนๆ ถึงแม้จะง่วงจนแทบไม่อยากลืมตา แต่ท้องก็ยังหิวจนเกินจะหลับต่อได้ไหว
“ไม่ง่วงแล้วเหรอคะ เมื่อกี้แม่จ๋าเห็นคนดีหลับ”
“ง่วงค่า แต่อยากกินนมแม่จ๋า” วาจาไร้เดียงสาทำให้คนเป็นแม่ส่ายหน้าอย่างยิ้มๆ ลูกหมูตัวน้อยๆ ของเธอกินจุดีเหลือเกิน ขนาดจะหลับอยู่แล้วยังไม่วายอ้อนจะกินนม
“แล้ว
