“ฉันเข้าไปหาลูกไม่ได้เหรอคะ ถ้ายัยหนูตื่นมาไม่เจอใครแกคงร้องไห้” บุปผาสวรรค์เอ่ยถามหมอเสียงเครือเจือสะอื้น ความหวาดกลัวสารพัดประดังประเดเข้ามาจนแทบจะทนรับไม่ไหว
“ถ้าเป็นเช่นนั้นจะมีพยาบาลมาแจ้งค่ะ พยาบาลจะเข้าไปดูอยู่เรื่อยๆ คุณแม่ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ” คุณหมอวัยกลางคนเอ่ยบอก ก่อนจะขอตัวด้วยท่าทีสุภาพ
“โธ่…ลูกแม่ ถ้าตื่นมาไม่เจอใครหนูจะร้องไห้ไหม แล้วถ้าหิวนมหนูจะเป็นยังไง” คล้อยหลังหมอบุปผาสวรรค์ก็ร้องไห้คร่ำครวญ เธอเป็นห่วงลูกจนใจแทบขาดรอนๆ ถ้าเป็นไปได้อยากจะขอป่วยและเจ็บแทน
“หนูดีหยุดร้องไห้เถอะ ป๋าเชื่อว่าลูกเราจะต้องปลอดภัย คุณพระจะคุ้มครองยัยหนูของเราให้แคล้วคลาดปลอดภัย” บัลลังก์เมฆเอ่ยปลอบโยนเสียงสั่นๆ
“ถ้าลูกฉันเป็นอะไรไป ฉันจะไม่ให้อภัยคุณไปชั่วชีวิต”
“ลูกหนูดีก็ลูกป๋าเหมือนกัน ป๋าก็เป็นห่วงลูกไม่ต่างจากหนูดีนักหรอก” คนรู้ตัวว่าผิดที่ตามใจลูกสาวจนเกิดเรื่องเอ่ยตัดพ้อเสียงอ
