ลีอันโดรมาส่งลินลดาแต่เช้า วันนี้เขามีเข้าไปเคลียร์งานจึงให้คนเอาข้าวมาให้เธอทานบนรถ โดยเขาหน้าที่ขับส่วนเธอนั้นมีหน้าที่ป้อนปากของเธอและเขา
“อย่ากินเลอะปากสิครับ” เสียงบ่นอ่อนหวานของลีอันโดรดังขึ้นทำเอาหญิงสาวขนลุกไปทั่วกายสาว นี่เขาเหรอทำไมเปลี่ยนไปขนาดนี้ได้นะ
“เลี่ยนมาก”
“อดทนไว้ เพราะหลังจากนี้จะเลี่ยนยิ่งกว่านี้อีกหลายเท่า” นี่ไม่ใช่คำขู่แต่เป็นคำบอกให้เตรียมตัวไว้
ลินลดาแบะปากมองบน บทจะรักก็เร่าร้อนเหลือเกิน จนถึงมหาวิทยาลัยรถหรูแล่นมาจอดที่หน้าตึกคณะของเธอร่างสวยที่ก้าวลงรถโดยมีชายหนุ่มถือกระเป๋ามาให้ถึงตึกเรียกสายตาร้อนผะผ่าวให้กับเหล่ารุ่นพี่ที่เคยมีเรื่องกันมาก่อน
พราวสะกิดเพื่อนเมื่อยายรุ่นน้องปีหนึ่งที่อวดดีมามีเรื่องกับกลุ่มของเธอเดินมาโน้นพร้อมผัวที่หล่อรวยน่าล่อลำกายยิ่งใหญ่ยิ่งสร้างความอิจฉา
ลีอันโดรหันไปมองกลุ่มนักศึกษาสามคนนั้นที่มองเมียเด็กของเขาแปลก ๆ จึงกราด
