สักพักฉันก็ได้ยินเสียงรองเท้าตึกๆๆวิ่งกรูมาที่รถ แต่พอลูกน้องฝั่งเรามาชิดตัวพู่กันและจับประตู
อยู่ๆเสียงปืนก็ดังขึ้นหนึ่งนัด!
ปัง!
'อย่าแตะต้องลูกสาวกู!'
'จะอะไรนักหนาวะ ถ้ากูฆ่ากูฆ่านานแล้ว!!' นี่คือเสียงคุณอิฐ ที่เขาตะโกนตอบพ่อตัวเอง และเมื่อฉันเงยขึ้นมองไปที่กระจกหน้ารถก็เห็น..
เขากำลังยืนชี้ปืนมาที่พู่กัน
ที่ตอนนี้ยังยืนเหม่อลอยยกมือขึ้นสองข้าง เหมือนคนสติสตังไม่อยู่กับเนื้อกับตัวแล้ว
'มึงมันลูกชายไอ้อัฐนี่หว่า?! มีปัญหาอะไรกับกูถึงได้จับลูกสาวกูไปแบบนั้น!'
เป็นบทสนทนาที่ดุเดือดเลือดพล่าน ขอลืมความเป็นพ่อลูกไปก่อนละกัน..จะได้ไม่บาป เพราะคุณอิฐก็มึงๆกูๆหยาบคายกับลุงรัฐเหลือเกิน
'ทำไมวะ ลูกสาวมึงแตะต้องไม่ได้เลยรึไง!'
'มึงอย่ามาเล่นลิ้นกับกู! พ่อมึงไม่สั่งไม่สอนรึไง?..ว่าอย่าเสือกมายุ่มย่ามแถวนี้!'
'ทำไมวะ? กลัวเหรอ? ทีตามฆ่าคนของพ่อกูเป็นหมาลอบกัด ให้กูบอกมั้ย..ว่าหมาตัวไหน
