“ตัว...”
“เราคบกันแล้ว พ่อครับ พูดเรื่องทำบุญเถอะ ผมรีบไปทำธุระต่อ”
“อืม งั้นพรจัดการเรื่องของทำบุญเช่นเดิมนะ ฉันจะให้คนไปรับซื้อของตั้งแต่เช้าตรู่ อยากได้เด็กคนไหนไปช่วยงานเธอก็เลือกไปได้เลย”
เมื่อเขาส่งต่อให้พ่ออัฐ คนหัวโต๊ะก็รับปุบปับราวกับนัดแนะกันไว้
จนฉันทำอะไรไม่ได้ จะพูดแทรกผู้ใหญ่ก็ไม่งาม ได้แต่นั่งกินข้าวอยู่แบบนั้น จนเรากินข้าวปรึกษาหารือกันเสร็จ
ฉันถึงเดินออกมาพร้อมพี่หลินพี่ชะเอม เตรียมไปเยี่ยมพู่กันเหมือนเคย ๆ
“หลินชะเอม ไม่ต้อง ฉันไปเอง”
อีกแล้ว! บอดี้การ์ดที่จ้างไม่ต้องทำงานแล้วมั้ง ถ้าเขาจะตามติดฉันขนาดนี้
“ค่ะคุณอิฐ”
พอพี่ ๆ รับคำก็หันกลับเข้าบ้านทันที ส่วนฉันคนนี้จำใจ ไม่ปฏิเสธอะไรทั้งนั้น รีบเดินนำเขาไปที่รถเสร็จสรรพพร้อมกับรัดเข็มขัดรอ
ระหว่างทางฉันไม่พูดอะไรหรอก และไม่ได้โกรธเคืองเรื่องที่เขามัดมือชกด้วย แต่เพราะคุณอิฐเขาสั่งงานไปขับรถไป ฉันจึงเงียบไม่อยากรบ
