“ไม่ให้ฉันเช็คก่อนเหรอ? ถ้ามันไม่พร้อม เธอเจ็บนะ”
“ไม่เดี๋ยวตัวเช็คนานอีก เค้าเหนื่อยและง่วงมากตัวจัดการเลย เค้ารู้ว่าเค้าพร้อม!”
ฉันยืนกรานแล้วก้มลงถอดเพนตี้ออก ก่อนจะสะบัดมันทิ้ง และนั่งยอง ๆ ลงทันที
“เธอแปลกไปทุกวัน ฉันตามเธอไม่ทันแล้วนะ”
“แปลกยังไง ก็เค้าติดโรคจากตัวนั่นแหละ”
“โรคอะไร? อืม... พิงค์~”
“โรคติดน้องน้อย ตัวติดน้องน้อยเค้า เค้าก็กำลังจะติดน้องน้อยตัว”
“เวรเอ้ย เธอเรียกซะฉันไข่หด” ได้ยินแบบนั้นฉันก็อมยิ้ม และค่อย ๆ ถอดกางเกงเขาลง
แหม... คนโกหกมันหดที่ไหน! ยังสู้ดีและแข็งโป๊ก!
“จะกินแล้วน้า”
“ดี ๆ สิพิงค์” ฉันยิ้มตอบเมื่อเขาก้มลงมาเอ็ด ซึ่งเขาดูทำตัวไม่ถูกและหน้าแดงแปร๊ดมาก
ก่อนที่จะใช้มือจับไอ้เอ็นอุ่น ๆ นั้นขึ้นมารูดเข้าปาก ตวัดลิ้นชิมรสชาติที่คุ้นเคย
“อ่าส์~ ปากเธออุ่น” เมื่อได้ยินเขาพูดเบา ๆ พร้อมเสียงคราง ปลายลิ้นฉันก็ตวัดเร็วขึ้น เร็วขึ้น ก่อนที่มันจะเคยคุ
