"อื้ออ่อย..." ยิ่งเขาจูบอย่างหนักหน่วง เธอไม่แทบลืมหายใจอยู่ทุกนาที โดนลิ้นสากควานหาน้ำหวานทุกซอกในโพรงปากนุ่ม จนร่างอรชรเริ่มอ่อนปวกเปียก ไม่มีกระทั่งแรงจะทุบบ่ากว้างแล้ว
"ถอดของเธอออก แล้วจับของฉันใส่ไป!" น้ำเสียงเข้มเอ่ยสั่ง โดยที่เขาปรับเอนเบาะลงเล็กน้อย ให้พิมเป็นฝ่ายเริ่มเกมส์เอง
"ไม่ทำตรงนี้...ได้ไหมคะ" เสี้ยวนึงในใจก็เกิดความรู้สึกกระด้างอาย มันไม่ใช่ที่มุมลับเป็นสถานที่โล่งแจ้ง หากมียามหรือบอดี้การ์ดขับรถตรวจตรา เธอจะทำอย่างไร
"เธอไม่มีทางเลือกนะพิพิม หรือว่าฉันจะเปลี่ยนใจดี?" เขาดันหยิบโทรศัพท์ขึ้นโชว์ เป็นเครื่องการันตีว่าพร้อมเมื่อ ถ้าออกคำสั่งออกไป
"..พี่ไค" น้ำเสียงหวานอ่อนลง สบไปนัยน์ตาคู่คมกริบขอร้อง แต่ไม่อาจเรียกความเห็นใจของอีกฝ่ายได้เลย
"เร็ว!" เขาเริ่มหงุดหงิดใจขึ้นกว่าเดิม ตอนคนตัวเล็กลีลาไม่ยอมทำตามที่ตกลงไว้ หรือคิดแค่เพียงให้ชายคนอื่นรอดไปก็พอ
"...แค่รอ
