“แม่นับขา เจ้าขาเจ็บ”
เจ้าขาบอกแม่สามีด้วยน้ำเสียงที่สั่นสะท้านด้วยความเจ็บปวดราวกับจะขาดใจ ใบหน้าเนียนสวยในยามนี้เต็มไปด้วยคราบน้ำตา เพราะเจ้าขาร้องไห้ตลอดทางตั้งแต่ที่ออกมาจากคอนโดจนตอนนี้เธอกำลังนอนอยู่บนรถ Ambulance ที่กำลังมุ่งหน้าสู่โรงพยาบาล N
“อดทนนะลูกเจ้าขาอีกไม่นานก็ถึงโรงพยาบาลแล้ว”
นับดาวบีบมือบางอย่างต้องการให้กำลังใจลูกสะใภ้ที่ตอนนี้ส่ายหน้าไปมาด้วยความเจ็บปวด ซึ่งนับดาวนั้นเข้าใจดีว่าความเจ็บปวดก่อนที่จะคลอดนั้นเจ็บเพียงไร แต่เธอก็ยอมเจ็บเพื่อให้ได้พบกับสิ่งที่มีค่าที่สุดที่เรียกว่า “ลูก” เพียงแรกพบเจอนั้นเธอก็มีความสุขจนถึงกับลืมความเจ็บไปเสียสนิท
“แม่นับขา เจ้าขาคิดถึงพี่ทัพ ฮึก ฮือ ๆ คิดถึงพี่ทัพเหลือเกิน”
ยามที่ความเจ็บปวดมาเยือนคนแรกที่เจ้าขานึกถึงก็คือกองทัพผู้เป็นสามี ในตอนนี้เธออยากมีเขาคอยอยู่เคียงข้างมากที่สุดเพื่อที่จะผ่านความเจ็บปวดที่แทบขาดใจนี้ไปให้ได้ ส่
