บทที่6 หย่ากันไหม?
1595 Words
“เราหย่ากันเถอะค่ะ คุณสามี”
คำว่าหย่าเอ่ยออกจากปากภรรยาแต่ง เธอไม่เคยคิดจะหย่ากับเขา แม้ว่าเขาจะยื่นข้อเสนอก็ตาม สิ่งใดที่เปลี่ยนใจเธอกระทันหัน เธอเหมือนผู้หญิงทุกคน พอเขามีครบสมบูรณ์แบบทุกอย่าง เป็นที่ต้องการ
ทว่า...ถึงจุดเปลี่ยนชีวิต เขากลายเป็นคนพิการ ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ ครอบครัวถูกฟ้องล้มละลาย ไม่ว่าผู้หญิงคนไหนที่เคยพัวพันกลับตีตัวห่างด้วยแววตารังเกียจ สะอิดสะเอียน ขยะแขยง เอมมิกาเป็นผู้หญิงในหนึ่งพวกนั้น
“ทำไมล่ะ เอมมิกา ไหนเธอบอกว่ารักเฮีย ไม่ว่าเฮียจะเป็นอะไร เธอจะคอยอยู่เคียงข้างกายเฮีย ไม่มีวันทิ้งเฮียไปไหน หรือว่าเธอจงใจแก้แค้นเฮีย ให้เฮียไม่เหลือใคร ใช่ไหม!”
ไตรภพพาลอาละวาดทั่วห้องพักฟื้น หลังจากเกิดอุบัติเหตุร้ายแรง ชายหนุ่มโกรธรู้ว่าทุกอย่างเป็นฝีมือภรรยาแต่งแก้แค้นเขาให้ชีวิตพังทลายลง เขารู้แล้วว่ารักเอมมิกา รัก...ในวันที่สายเกินไป!
“เอมรักเฮียสามนะคะ แต่...เมื่อก่อน ตอนนี้เอมหมดรักเฮียแล้ว ในเมื่อเฮียทรยศหักหลัง เหยียบย่ำหัวใจเอม เอมจะทนอยู่ต่อเพื่ออะไร รักคนที่เขาไม่ได้รัก มันเจ็บปวด เอมต้องการให้เฮียรู้ว่าความรู้สึกของเอมมันเป็นอย่างไร”
“นี่ตลอดที่ผ่านมา เธอหลอกให้เฮียหลงรัก แล้วเขี่ยเฮียทิ้งเหรอ เอมมิกา เธอมันใจดำ!”
“ใครกันแน่ที่ใจดำใจร้ายกับเอมก่อน เอมก็แค่ต้องการตอบแทนให้สาสม...ที่รักคะ เอาใบหย่ามาให้ว่าที่ผัวเก่าเอมเซ็น เอมกับเขาจะได้หมดเวรหมดกรรมกันสักที”
เอมมิกายอมรับว่าสะใจ เห็นสภาพเจ็บปางตายของไตรภพ จากใบหน้าหล่อเหลาถูกคมกระจกรถกรีดบาดซีกใบหน้าข้างซ้าย รอยบาดแผลรักษาไม่หาย
กลายเป็นแผลใหญ่ต้องใช้ผ้าพันแผลปกปิดใบหน้าซีกหนึ่ง พวกผู้หญิงเคยหลงใหลในความหล่อเหลาของเฮียสาม กลับตีตัวออกห่างเพราะรับไม่ได้
“ได้ครับที่รัก”
ผู้ชายคนนั้นเข้ามาสอดแทรกกลางความสัมพันธ์สองสามีภรรยา หยิบเอาใบหย่าจากนายเขตอำเภอฯ กับว่าที่ภรรยาคนใหม่ของเขา
“เซ็นใบหย่าให้เอม ถ้าเฮียยังรักเอมจริง เฮียก็ควรปล่อยเอมเป็นอิสระ”
“เอมหมดรักเฮียจริงๆ แล้วเหรอ มันไม่มีทางไหนที่เราจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้วเหรอ ที่ผ่านมาเฮียรู้ตัวว่าเฮียทำผิด เฮียขอโทษ อย่าไปจากเฮียนะเอม เฮียไม่เหลือใคร นอกจากเอม”
ไตรภพกัดฟันกรอดข่มความเจ็บปวด พยามใช้แขนแทบจะขยับตัวไม่ได้ยื้อรั้งตัวเธอไว้ ทว่า...เอมมิกาผลักไสจนน่ารำคาญว่าที่ผัวเก่า
“อย่าเลยเฮีย หย่าก็คือหย่า คนที่อยากหย่ากับเอมใจจะขาดก็คือเฮียไม่ใช่เหรอ ที่ผ่านมาเอมอดทนกับเฮียสามมามากพอแล้ว จบกันด้วยดีแค่นี้เถอะ อย่างน้อยเราก็เป็นเพื่อนที่ดีต่อกันได้”
“ถ้าเอมต้องการหย่า เฮียก็คงขัดขวางอะไรไม่ได้”
ไตรภพสะอึกจุกเสียดในลำคอ เขาเป็นจุดเริ่มต้นขอหย่าภรรยาแต่งก่อน ที่ผ่านมาเขาไม่เคยรักเอมมิกา แต่พอความใกล้ชิด หวั่นไหว แม้จะเป็นช่วงเวลาสั้นๆ ทำเอาเขามีความสุข ตกหลุมรักเมียแต่ง ทว่า...มีเหตุเข้าใจผิดทำเอาเขาทำร้ายความรู้สึกเธอแบบไม่น่าให้อภัย
“เรื่องของเรามันจบตั้งแต่ที่เฮียพาผู้หญิงคนนั้นเข้ามาระเริงรักกันบนเตียง ห้องหอของเราที่บ้านแล้วละค่ะ เอมบอกแล้วว่าเอมจะทนอีกต่อไป!”
เอมมิกาไม่เหลือเยื่อใยแก่สามีแต่งสุดเลว อดีตเจ้าชู้ หญิงสาวเกลียดชังขี้หน้า หญิงสาวจับมือเขาเอาปากกาเซ็นใบหย่า ในเมื่อว่าที่อดีตสามีพิการไม่ยอมหย่า และเธอก็ไม่ทนอยู่กับสามีแต่งพิการชอบทำร้ายหัวใจเธอ
ไตรภพใจแตกสลายเมื่อเธอหมดรักเขาแล้ว ในวันที่เขาเพิ่งรู้ใจตัวเองว่าขาดเอมมิกาไม่ได้!
“ทีนี้ก็ทางใครทางมัน อย่ามายุ่งกับเอมอีก ต่อจากนี้เราหย่ากันแล้ว เฮียไม่มีสิทธิ์อะไรในตัวเอม ลาก่อน สามีเก่าที่ไม่เคยรักเอม”
“เอม อย่าไป เฮียรักเอม”
หัวใจแกร่งเจ็บปวดแทบขาดใจตาย เพียงเห็นภาพเมียเก่าหันหลังเดินออกจากห้อง ระหว่างนั้นผู้ชายขึ้นชื่อว่าว่าที่สามีใหม่ของเอมมิกาที่ชื่อพระรอง โอบไหล่บางแนบชิด เขาหันมายิ้มเยาะเย้ยกับไตรภพ ว่าเขาเป็นคนชนะ ครอบครองหัวใจเอมมิกา
“เกมนี้คุณแพ้แล้ว คุณไตรภพ”
…
“อย่าไป เอม เฮียอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีเอม”
ไตรภพสะดุ้งตื่นจากความฝันบ่งบอกบางอย่าง ความฝันนั้นเสมือนจริงมาก หรือว่าชายหนุ่มเก็บเอาภาพนั้นไปฝัน ฝันว่าเขาเกิดอุบัติเหตุอะไรรุนแรงสักอย่างจนเกิดจุดเปลี่ยนชีวิต
เอมมิกาขอหย่าเขาเพื่อไปแต่งงานใหม่กับผู้ชายชื่อพระรอง ตอนนั้นเหมือนว่าเขาเพิ่งรู้หัวใจตัวเองว่ารักเมียแต่ง พยายามฉุดดึงรั้งไว้ แต่ก็ไม่เป็นผล
“ฝันเหรอเนี่ย ฝันบ้าบออะไรวะ”
ไตรภพบอกตัวเองไม่ได้ว่าเกิดอะไรขึ้น เพียงเห็นภาพเมียแต่งตกอยู่ภายใต้อ้อมแขนแกร่งของชายอื่น ยอมรับว่าชายหนุ่มกระวนกระวายนอนไม่หลับ
ที่เขาทนอยู่กับว่านนาง น้องสาว(ไม่แท้) ก็เพราะเธอกุมความลับ คลิปนั้นที่เขาเมามายพลาดไปมีอะไรกัน
ถ้าหากเขาเขี่ยว่านนางทิ้งจริง ผู้หญิงร้ายกาจก็ต้องปล่อยคลิปนั้นให้เอมมิการับรู้ เขาแคร์ความรู้สึกภรรยาแต่ง กลัวว่าเธอจะเกลียดสามีแต่งเจ้าชู้มากกว่าเดิม ทว่า...ช่วงนี้เขาเริ่มเบื่อว่านนางเต็มทน
เฮียสามเป็นคนค่อนข้างเบื่อง่าย...
“เฮียสาม เฮียจะไปไหนคะ”
ว่านนางอุตส่าห์ทำตัวอ่อนแอ ไม่สบาย เป็นลม อ่อนเพลีย หวังถ่วงเวลาเขาให้อยู่กับเมียเก็บอย่างเธอนานๆ
“เฮียจะกลับบ้าน”
“แล้วที่นี่ไม่ใช่บ้านของเฮียเหรอคะ”
ว่านนางอยากร้องกรีดสุดเสียง เลขาสาวใช้เสน่ห์เรือนร่างหอมหวาน แพรวพราวหวังให้ท่านประธานโรงแรมติดพัน จนเขายอมนอนคอนโดมิเนียมกับเธอทุกวัน ไม่กลับไปนอนค้างภรรยาตัวเอง
ทว่า...เฮียสามแยกห้องนอน ไม่เคยหวนกลับไปกินซ้ำ ตั้งแต่เขาพลาดท่า เมามีอะไรกันกับน้องสาว(ไม่แท้)
“ว่านนาง น้องอย่าดื้อ ไม่งั้นเฮียอาจจะไม่ใจดี ส่งน้องกลับไปอยู่ที่เดิมก็ได้”
“เฮียกล้าขู่ว่านเหรอคะ”
“ที่ผ่านมา เฮียอดทนกับน้องมากพอ ถ้าน้องว่านยังไม่กล้าละเมิดความเป็นส่วนตัวของเฮียมากกว่านี้ ตำแหน่งเลขา เฮียอาจจะหาคนใหม่มาแทนที่ก็ได้”
“เฮียสาม!”
ว่านนางหวาดกลัวว่าไตรภพจะเขี่ยเธอทิ้งจากการสถานะเป็นเมียเก็บเจ้าของโรงแรมจิราวัฒน์ เขาเปลี่ยนไป หรือว่าเขาจะแอบหันเหสนใจภรรยาแต่ง ในใจเธอเรียกร้องว่ายอมแพ้เอมมิกาไม่ได้
…
ร้อยวันพันปี ไตรภพไม่เคยขับรถกลับมานอนบ้านจิราวัฒน์สักครั้ง ตั้งแต่แต่งงานกับภรรยาแต่งครบหนึ่งปี ทำเอาพ่อแม่แปลกประหลาดใจ โดยเฉพาะความหวังของคุณหญิงพิมลภัส
แม่เขาต้องการอยากอุ้มหลานคนแรก คีรากรส่ายหัวเบาๆ กับภรรยาตัวเองสั่งแม่บ้านใหญ่คอยทำอาหารเย็นต้อนรับลูกชาย
“ไปตามลูกสะใภ้ฉันลงมากินข้าว สามีมาทั้งที แทนที่จะดีใจออกมาต้อนรับ กลับทำตัวเย่อหยิ่ง ไม่สมกับเป็นกุลสตรีอ่อนหวาน”
“ค่ะคุณหญิงท่าน”
ป้าพริม แม่บ้านใหญ่ตามจากบ้านปรีเปรมดารักษ์ รับคำสั่งคุณหญิงแม่พิมของคุณหนูเอมมิกา
“เอมมาแล้วค่ะคุณแม่พิม”
ไม่ทันที่แม่บ้านใหญ่จะทำตามคำสั่งคุณหญิงพิมลภัส เอมมิกาเข้ามาข้างในห้องอาหารท่าทางเดินไม่ค่อยคล่องตัว ไตรภพจับจุดสังเกตได้ว่าเธอผิดปกติตรงขา
“ยังคงเป็นลูกสะใภ้ของฉันสินะ สามีเธอมาทานข้าวเย็นด้วย เธอที่เป็นภรรยาควรเอาอกเอาใจสามีนะ”
“ค่ะ”
เอมมิกาเองก็ต้องการคุยเรื่องบางอย่างเกี่ยวกับผู้หญิงคนที่เขารัก หญิงสาวไตร่ตรองละเอียดถี่ถ้วนว่าจะไม่ทนอยู่ต่อไปกับคนที่เขาไม่เห็นค่าในความรักเรา
สถานการณ์การตึงเครียดชวนอึดอัด เอมมิกาทานได้แค่สองสามคำก็เชิงบอกว่าอิ่ม แม้แต่หน้าสามี เธอเกลียดขี้หน้า แทบไม่ต้องการมองด้วยซ้ำ
“ผมขอตัวก่อนนะครับคุณพ่อคุณแม่”
ไตรภพวางช้อนส้อมลง ทันทีเห็นร่างบางพยายามเดินปกติออกจากห้องอาหาร เขาเป็นห่วงข้อเท้ากลัวว่าเธอจะข้อเท้าพลิกจนจะเดินต่อไม่ไหว
“ลูกจะกลับแล้วเหรอ”
“เปล่าครับ ผมจะนอนที่นี่ ผมจะกลับมานอนบ้านของผมแล้วครับ”
ไตรภพเก็บซ่อนความหึงหวงรอวันปะทุออกมาเต็มอก ชายหนุ่มเริ่มแคร์ สนใจ ออกอาการผัวแต่งหวงก้างเธอกับผู้ชายคนอื่น ทว่า...เพียงเปิดประตูขึ้นมาเป็นห้องหอ เอมมิกากำลังเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าใบใหญ่พร้อมหันมาเอ่ยถามด้วยสีหน้าเจ็บปวด
“เราหย่ากันไหมคะ เฮียสาม”
“....”
- Writer
