"ทำหน้าตกใจแบบนี้ แสดงว่าทุกอย่างที่ผ่านมาเธอโกหกพี่ แล้วก็โกหกทุกคนใช่ไหม"
"หนูไม่ได้ตั้งใจจะโกหกทุกคน แต่หนูตั้งใจจะหลอกพี่ต่างหาก อยากรู้ว่าคนอย่างพี่จะเห็นแก่ตัวแค่ไหน..แต่ยังดีที่พี่บอกความจริงตอนที่หนูถาม"
"ตอนนี้พี่เป็นคนใหม่แล้ว แต่ก็ยังเจ็บใจอยู่ดีที่โดนเธอตลบหลัง หึ เดี๋ยวนี้ร้ายกาจนักนะ แปลว่าที่ผ่านมาเธอไม่ได้ความจำเสื่อมแม้แต่น้อย"
สายตาเจ้าเล่ห์จ้องมองก่อนจะใช้ร่างแกร่งผลักร่างบอบบางจนแผ่นหลังติดโต๊ะ ตัวเล็กกระตุกยิ้มเล็กน้อยพลางพูด "เฮ้อออ อยากจะแกล้งให้นานกว่านี้ ไม่น่าพลาดเพราะน้ำจิ้มถ้วยเดียวเลย"
"ปกติแล้วน้ำจิ้มใส่กระเทียมสดมันก็ไม่ได้แปลกอะไร ถ้าเธอไม่ตักจนพูนเท่าภูเขาขนาดนั้น นอกเสียจากว่าเธอรู้ว่าฉันชอบกินมาก"
"ไม่ต้องมาตอกย้ำเลยนะคะ พี่รู้แล้วจะทำอะไรได้ จะโกรธหนูเหรอ?"
"ที่จริงตงิดใจมาตั้งแต่แรกก่อนหน้า แค่เธอเจอรูปดูจดหมายก็คงจะรู้แล้วว่าเราเคยเป็นอะไรกัน แต่
