เสพติดแฟนเก่า

EP.10 คำว่าแม่! [ระวังหัวใจตัวเองไว้ให้ดีก็แล้วกัน💢]

"ไอ้หน้าด้าน"

"มึงมากกว่าที่หน้าด้าน ตลอดเวลาที่มึงคบน้องซินเจีย มึงก็คุยกับเด็กห้องอื่นไปเรื่อย แต่ครั้งนี้กูเห็นว่ามึงเลวไม่เลิกสักที กูก็เลยบอกน้องซินเจีย"

สาวน้อยยืนร้องไห้ทำตัวไม่ถูก มือหนาจับคว้าไหล่เขย่าเพื่อให้รู้สึกตัว กราฟ ร้อนรนพูดเสียงตะกุกตะกัก

"พี่ขอโทษนะซินเจีย แต่พี่ไม่ได้คบกับเมย์จริงจัง"

"ทำไมพี่ทำกับหนูแบบนี้คะ ฮือออ"

"พี่ก็แค่คบคนอื่นเล่นๆ ยังไงพี่ก็รักซินเจียคนเดียวอยู่แล้ว ไม่ถึงขั้นสอดใส่อะไรเลยนะ"

"คนรักกันเขาไม่ทำแบบนี้หรอก!! ปล่อย"

"ซินเจีย"

ขณะที่ทั้งคู่โต้เถียงกัน ผู้หญิงคนหนึ่งที่นุ่งเพียงผ้าเช็ดตัวเดินเข้ามาพูดเสียงอ่อนหวาน

"อย่าโทษกราฟเลยซินเจีย พี่ผิดเอง"

"ทุกครั้งที่พวกพี่สองคนอยู่ด้วยกัน หนูคิดว่าเป็นเพื่อนที่สนิทมาก ฮึกกก ทั้งที่พี่เมย์ก็รู้อยู่แล้วว่าพี่กราฟเป็นแฟนกับหนู ทำไมถึงยังทำแบบนี้อีก"

"ตอนแรกก็แค่เล่นๆ แต่หลังจากนั้น..รู้ตัวอีกทีเราก็ขาดกันไม่ได้แล้ว"

"อะไรนะคะ..."

มือของเมย์สอดคล้องแขนกราฟเอาไว้แน่นหนัก แถมยังซุกนมเต้าอึ๋มที่แขนแนบข้าง ซินเจียสาวน้อยวัยมัธยมปลายอยู่ในอาการอึ้งแทบจะช๊อก แม้ตอนนี้แฟนหนุ่มจะพยายามอธิบายแค่ไหนก็เหมือนโลกพังทลายลงตรงหน้า ไม่สามารถมีสติขี้คิดไตร่ตรองอะไรได้

"ซินเจียพี่ขอโทษจริงๆ" กราฟสะบัดแขนเพื่อนสาวอยากเมย์ก่อนจะพุ่งโอบกอดตัวเล็ก

"หนูรักพี่มาก ฮือออ~ทำไมพี่ทำแบบนี้ล่ะคะ"

"ขอโทษนะซินเจียพี่ผิดไปแล้ว"

"พี่กราฟใจร้ายที่สุด ใจร้ายมาก!!"

"พะ พี่ขอโทษนะครับ ยกโทษให้พี่นะ"

หลังจากเกิดเหตุการณ์นั้น ทุกอย่างก็ดูเลวร้ายไปเสียหมด บริษัทที่พ่อของซินเจียทำงานอยู่ล้มละลาย จึงทำให้ต้องย้ายงานอย่างเร่งด่วน ซินเจียจึงต้องลาออกจากโรงเรียนแล้วหอบเสื้อผ้าตามพ่อไปยังอีกจังหวัด อีกทั้งเธอยังเปลี่ยนเบอร์โทรศัพท์ มีเพียงเพื่อนสนิทอย่างแอมเท่านั้นที่รู้ ต่อให้กราฟอยากจะเคลียร์ใจแค่ไหนก็สายเกินไป จนกระทั่งโคจรกลับมาเจอกันอีกครั้ง

#ปัจจุบัน

"เธอคงไปอ่อยไอ้ไมค์จนมันติดอกติดใจหักหลังเพื่อนสนิทอย่างฉัน" กราฟยังคงโกรธเกรี้ยว

"พี่จะคิดอะไรก็คิดไปเถอะ แต่หนูกับพี่ไมค์เราไม่เคยเกินเลยกัน ไม่เหมือนกับพี่หรอก บอกว่าพี่เมย์เป็นแค่เพื่อนที่เรียนอยู่ห้องเดียวกัน ที่แท้ก็เป็นกิ๊กพี่!"

"ก็บอกแล้วไงว่าผู้หญิงคนอื่นไม่ได้สำคัญ ถ้าตอนนั้นเธออยู่เคลียร์ปัญหาสักนิดก็คงดี เธอย้ายบ้านหนีฉันทำไม"

"หนูไม่จำเป็นต้องอธิบายให้คนที่พี่เข้าใจ ผู้ชายอย่างพี่ก็ดีแต่เหลวไหล นอกกาย นอกใจนิสัยเสีย ปล่อย!"

"แต่เธอก็เคยหลงรักผู้ชายเลวๆ อย่างฉันจนหัวปักหัวปำ ระวังหัวใจตัวเองให้ดีก็แล้วกัน หึ"

ซินเจียได้แต่กำหมัดมองกราฟซึ่งหงุดหงิดเดินจากไป แม้หัวใจของเธอจะเต้นราวกับกลองลั่นรบ แต่ทุกอย่างมันก็ไม่ควรเกิดขึ้นอีก โดยเฉพาะความรักที่เธอเคยมอบให้ผู้ชายอย่างเขาจนหมดใจ

บ้านท้ายซอย ดงดอกไม้

"ไปไหนมากลับซะเย็นเลย" เป้ย ลูกติดแม่เลี้ยงกำลังนั่งกินขนมนมเนยอยู่ตรงโซฟากลางบ้าน "ตั้งแต่เข้าเรียนมหาวิทยาลัยเหลวไหลน่าดู"

"พี่เองก็ไม่ค่อยไปเรียนอยู่แล้วไม่ใช่หรือคะ"

"ไม่ต้องมายอกย้อนฉันเลยนะ ฉันมันก็แค่เรียนมหาวิทยาลัยรัฐบาล ส่วนเธอกระแดะ! ไปเรียนมหาวิทยาลัยเอกชน"

"หนูสอบติดชิงทุนการศึกษาก็เลยได้เรียนฟรี แต่พี่ต้องจ่ายค่าเทอมเองก็ควรจะตั้งใจเรียนนะคะ"

"อีนี่..."

แม้ทั้งคู่จะไม่ค่อยลงรอยกันเท่าไหร่นัก แต่ซินเจียก็พยายามหลีกเลี่ยงการโต้เถียงอยู่เป็นประจำ เป้ย เป็นคนใจร้อนปากร้ายอยู่แล้ว แต่ก็ไม่เคยทำร้ายร่างกายหรือถึงกระทั่งทะเลาะตบตี

บ้านอภิมหาเศรษฐี

"กว่าจะเสด็จกลับมาบ้านได้นะ" กราฟ ตัดสินใจกลับบ้านเนื่องจากลืมของบางอย่าง น้ำเสียงของพ่อซึ่งนั่งอ่านหนังสือพิมพ์ตรงโต๊ะโซฟากลางบ้านหรูพูดถาม "ไม่คิดจะพูดอะไรกับฉันบ้างหรือไง"

"แล้วพ่อมีอะไรจะพูดล่ะ"

"ผู้หญิงคนนั้นติดต่อมาแล้วนะ"

"ผู้หญิงคนไหน..."

"แม่ของแกไง เห็นว่าอยากเจอหน้าลูกชาย"

"งั้นฝากไปบอกด้วยนะ ว่าต่อให้ตายก็ไม่ต้องมาเผาผี แล้วพ่อไม่ต้องพูดเรื่องผู้หญิงคนนั้นให้ผมได้ยินอีก!"

ตึก ตึก ตึก

เสียงกระทืบฝีเท้าเดินขึ้นไปยังห้องนอนของตัวเองซึ่งอยู่ชั้น 2 บ้านหลังโตมโหฬารราคาแพงจนคนธรรมดาเอื้อมไม่ถึง กลับมีเพียงสองพ่อลูกอาศัยอยู่โดยมีคนรับใช้หลายคน แต่ต่อให้จะมีเงินมากแค่ไหนก็ซื้อใจใครไม่ได้อยู่ดี

กราฟนั่งลงก้มหน้ากำหมัดไว้เนืองแน่น พร้อมกับเค้นเสียงจากความรู้สึกที่ฝังลึกอยู่ในจิตใจ "แม่เหรอ... เหอะ ก็แค่ผู้หญิงที่คลอดลูกแล้วทิ้งไป ยังกล้าเรียกตัวเองว่าเป็นแม่อยู่อีกหรือไง!!"