บทที่ 23
ผีปอบ 2
“ฟังนะ ลลิต… สิ่งนั้นไม่ใช่ยายของมึงอีกต่อไปแล้ว” น้ำเสียงแผ่วเบาเอ่ยอย่างกล้าๆ กลัวๆ ที่จะบอก
“ไม่ๆ นั่นเป็นคุณยาย แต่ว่า ฮึก คุณยายต้องถูกผีเข้าสิงแน่เลย พี่ทัตช่วยหน่อยนะคะ คราวนี้จะเรียกค่าตอบแทนเท่าไหร่ก็ได้ ลลิตจะจ่ายให้เองนะ ช่วยคุณยายของลลิตด้วยนะคะ”
ทัตเทพจนใจที่จะพูดเหลือเกิน หากเป็นเมื่อก่อนคงไม่ลำบากใจขนาดนี้ ความจริงก็คือความจริง ถึงหลีกเลี่ยงไปก็ไม่มีอะไรดีขึ้น แต่…
“อืม… ได้สิ กูจะช่วยมึงเอง”
ตัดสินใจไม่รั้นบอกความจริง เธอเชื่ออย่างไรก็ปล่อยให้เชื่อแบบนั้น เพื่อความรู้สึกของตัวเธอเอง
ทัตเทพจูบเรือนผมสลวยก่อนจะร่ายคาถาปกป้องคุมกันภัย และปัดเป่าผีร้ายไม่ให้ย่างกรายได้ ก่อนจะหันไปเตรียมจัดการกับผีปอบ ‘ยายกินหลาน’ ทว่าผีตนนั้นได้หายไปเสียแล้ว
…แม่งเอ้ย ยุ่งยากกว่าเดิมอีก เอาเถอะ ค่อยจัดการพรุ่งนี้ก็ได้ คืนนี้ต้องพาลลิตไปพักผ่อนก่อน…
หันกลับมาอุ้มลลิตขึ้
