บทที่ 31
กูปล่อยมึงไปไม่ได้แล้ว
“พะ พี่ทัต อึก!” ฝ่ามือเล็กพยายามดันหัวไหล่คนตัวใหญ่ให้ออกห่างจากตัว แต่ก็แพ้เรี่ยวแรงของเขาอยู่ดี ได้แต่เม้มริมฝีปากแน่นเพื่อระงับอารมณ์วาบหวาม
“มึงจำได้หรือยัง เมื่อคืนมึงเอากับกูท่านี้ มึงขึ้นเอง ขย่มเอง ทำเอากูแทบคลั่ง”
“มะ ไม่ อ๊ะ!” แรงกระแทกที่สวนขึ้นมาทำเอาลลิตสะดุ้งเฮือก ร่างกายแทบไร้แรงทรงตัว เมื่อคืนเธอเมามากจนภาพตัด แรงพยุงตัวเองแทบไม่มีอยู่แล้ว ยังต้องมาถูกจับให้ขึ้นขย่มอีก “ลลิตจำไม่ได้ ปล่อยลลิตนะ… อึก!”
แรกกระแทกถี่มากขึ้นเรื่อยๆ คล้ายกับบังคับให้เธอนึกถึงค่ำคืนที่ผ่านมา ทัตเทพจับสะโพกงอนงามกระแทกระรัว เวลาต่อมาเสียงครางหวานก็เล็ดลอดออกมาพร้อมกับการกระตุกสุขสมในกามารมณ์
“อื้อ พี่ทัต ลลิตไม่ไหว” หญิงสาวหอบหายใจซบบ่าคนตัวใหญ่กว่า ก่อนจะตวัดร่างคนตัวเล็กให้นอนหงายลงบนเตียง
การเปลี่ยนท่าทางกะทันหันส่งผลให้คนที่เมาค้างรู้สึกมึนหัวจนต้องหลับต
