บทที่ 18
รู้ตัว
ตอนนี้ทัตเทพรู้แล้วว่าโชคชะตาของตัวเองและลลิตนั้นเชื่อมกันอย่างไร แค่เพียงไม่กี่วันที่ได้อยู่ร่วมกัน เขาก็รู้สึกกับเธอแบบนี้แล้ว ไม่ผิดแน่ ความรู้สึกนี้ไม่นานมันจะก่อตัวขึ้นเป็นความรัก
หากให้อธิบายถึงความรู้สึกในตอนนี้มันแตกต่างจากคำว่ารัก ทัตเทพให้คำนิยามความรู้สึกในตอนนี้ว่าความลุ่มหลง
ฝ่ามือหนาลูบไล้ดวงหน้าหวาน เกี่ยวปอยผมเล่น ดวงตาจดจ้องมองลลิตในยามหลับด้วยความรู้สึกอันหลากหลาย ยากที่จะอธิบายมาเป็นคำพูดได้
ในตอนนั้นเองทัตเทพรู้สึกได้ถึงบางสิ่งบางอย่างทะลวงเขตอาคมของเขาเข้ามา ชายหนุ่มแสยะยิ้มกว้าง คว้าผ้าห่มคลุมร่างบอบบางจนถึงลำคอ ก่อนจะผุดลุกขึ้นสวมใส่กางเกง ปล่อยท่อนบนเปล่าเปลือย โชว์รอยเล็บที่ด้านหลังอย่างไม่นึกอาย
“รักยม ดูแลแม่ของพวกมึงเอาไว้ให้ดี”
“ครับ” เด็กน้อยสองคนปรากฏกายต่อหน้าทัตเทพพลางยิ้มกรุ้มกริ่ม ชายหนุ่มเดินออกไปจากห้องก่อนจะร่ายอาคมคุ้มกันภัยห้อง
