บทที่ 7
ด้ายแห่งโชคชะตา
เมื่อเห็นว่าลลิตหลับไปแล้ว ทัตเทพก็ถอดถอนร่างกายของตัวเองออก แม้ใจจริงแล้วอยากจะต่ออีกหลายรอบก็ตาม แต่ที่ทำอยู่นี่เป็นการแก้คุณไสย ไม่ใช่อารมณ์ส่วนตัว อีกอย่างลลิตก็หมดสติไปด้วยความอ่อนเพลียทั้งทางร่างกายและจิตใจ ทัตเทพไม่ใช่คนที่ชอบลักหลับคนอื่นเสียด้วย
ฝ่ามือหยาบยื่นออกไปแตะที่หน้าผากเนียนก่อนจะร่ายคาถาปัดเป่าสิ่งชั่วร้าย และคุ้มกันภัย ก่อนจะดึงฝ่ามือออกมาพนมอยู่กลางอกสวดบทคาถาไล่ของ แก้คุณไสยทีละชั้น ทีละชั้น มันกินพลังงานของทัตเทพค่อนข้างมาก หากแต่เมื่อเอ่ยปากว่าจะช่วยแล้ว ย่อมต้องช่วยให้ถึงที่สุด สำหรับทัตเทพฆ่าได้แต่หยามไม่ได้
บุกรุกเข้ามาในอาณาเขตของเขาเช่นนี้ ไม่มีทางที่ทัตเทพจะยอมปล่อยผ่าน ให้มันรู้เสียบ้างว่าที่ใดควรไม่ควร ตอนนี้ลลิตเป็นเมียของเขาแล้ว แม้จะเป็นเมียแค่ในนาม หากแต่ใครก็ตามไม่สามารถแตะต้องทำอันตรายใดๆ กับเธอได้
หากกล้า... ก็ลองดูกันสักต้
