บทที่ 14
ไม่ได้อยากเป็นแค่พี่ชาย
เมื่อใช้เรี่ยวแรงไปกับการเต้นจนหมด ลลิตก็นอนสลบเหมือดอยู่ไม่ไกลจากกลุ่มเพื่อนสักเท่าไหร่ ดวงตาคู่สวยปรือหวานมองรอบด้านพลางยิ้มอย่างมีความสุข
“ลลิต เมาแล้วนะครับเนี่ย”
“หืม?” ลลิตปรือตาขึ้นมาเจ้าของเสียงนุ่มอันคุ้นเคย “พี่ดรีมเหรอ?”
“ครับ พี่เอง เมาแล้วนะ ดึกแล้วด้วย เดี๋ยวพี่พาไปพักดีกว่า”
“ยังไม่เมาค่า ลลิตแค่มาพักเฉยๆ น้า”
“เหรอครับ” ดรีมว่าพลางยิ้ม มองหญิงสาวตัวเล็กที่ตัวเองมีใจให้มาเนิ่นนาน ก่อนจะประคองร่างของเธอขึ้นสู่อ้อมแขน “ ไม่เมาก็ไม่เมา งั้นเดี๋ยวพี่พาคนไม่เมาไปพักก่อนเนาะ”
“อืม พักเหรอ พักที่ไหนคะ?”
“ที่ห้องของพี่ครับ”
“ทำไมต้องห้องของพี่ด้วยคะ?”
“ก็ห้องของพี่ปลอดภัยสุดแล้วครับ ขืนให้ไปพักห้องอื่น กลัวว่าจะมีคนไม่รู้แล้วเปิดประตูเข้าไปใช้ห้องน่ะสิครับ ลลิตบอกว่าจะไม่ค้าง พี่ก็เลยไม่ได้เหลือห้องไว้ให้”
“จริงด้วย ลลิตต้องกลับบ้านแล้วค่
