“ลูก... ทำไมเหรอ?”
ฉันอมยิ้ม... ก่อนจะเงยขึ้นมองหน้าพี่ดัชซ์ตาแป๋ว
“ไว้ถึงบ้านนานะจะบอกนะคะ รอคุณดรุณีกล่าวปิดงานก่อน” พี่ดัชซ์ขมวดคิ้วไม่เข้าใจ แต่เขาก็ไม่ได้เซ้าซี้ อะไรหลังจากนั้น พอหยุดกอดกันอยู่ใน
ช่วงปาร์ตี้ เขาก็พาฉันไปนั่งกับคุณดรุณีที่โต๊ะ และไปหยิบเครื่องดื่มให้
แต่คุณดรุณียิ้มใหญ่เลย แถมยังน้ำตาคลอเบ้าด้วย
“ขอโทษที่ไม่ได้บอกความจริงนะ หนูนานะ” พอฉันหย่อนก้นนั่ง มืออุ่น ๆ ที่คุ้นเคยก็เอื้อมมาแตะแขนอย่างรู้สึกผิด
“ไม่เป็นไรค่ะนานะเข้าใจ และดีใจมากที่จะได้คุณดรุณีเป็นแม่สามี”
“คุณดรุณีอะไรกันล่ะ เรียกแม่ดาเถอะลูก” ฉันยกมือไหว้ขอบคุณ จนมือที่จับแขนย้ายมาลูบหัวเบา ๆ อย่างเอ็นดู
“ขอบคุณที่เอ็นดูหนูนะคะ คิดไม่ถึงจริง ๆ เพราะเคยฟังจากแฟนเก่าพี่ดัชซ์ที่เป็นพี่สาวหนู เรื่องมันไม่ได้เป็นแบบนี้เลย” คุณดรุณีขมวดคิ้ว
“ยังไงเหรอจ้ะ?”
“เอ่อ... นานะไม่กล้าพูดหรอกค่ะ”
“พูดมาเถอะจ้ะ
