ฉันกลับมาถึงห้องรีบเปลี่ยนเสื้อผ้าเดินไปขอทุเรียนกับพี่กช ซึ่งพี่กชก็น่ารักโคตร ๆ รู้ว่าฉันคลั่งทุเรียนเลยสั่งให้คนงานปอกไว้รอหกพลู
“กินให้เบื่อไปข้างเลยนะ”
“ไม่มีทางเบื่อ ขอบคุณนะคะพี่กช เป็นญาติที่ใจดี๊ดี” พี่กชลอบถอนหายใจก่อนจะดันถาดทุเรียนให้ฉันอีกถาด
“เหนื่อยก็กินให้เยอะ ๆ แล้วกัน แต่ระวังอ้วนล่ะ หน้าบวมหมดแล้วนั่น”
“รู้แล้วค่ะ เออพี่กช... คุณดรุณีใจดีเหมือนที่พี่ว่าจริง ๆ ท่านอบอุ่นมากอ่ะ” พี่กชยิ้ม ก่อนจะเห็นว่าฉันยัดทุเรียนไปแล้วสามพลูจึงเดินไปหยิบมาอีกลูกเตรียมปอก ว้าว! นั่นพวงมณีนี่น่า
“อืมใจดีมาก เราก็ดีกับท่านให้มาก ๆ ล่ะ”
“อยู่แล้ว พี่กชปอกเลย ๆ อยากกินพวงมณี”
“กินในถาดให้หมดก่อน” ฉันส่ายหน้า
“พี่ปอกเลยยังไงนานะก็กินหมด ถ้าไม่หมดเดี๋ยวไปต่อที่ห้อง” พี่กชดูอึ้งเล็กน้อย เพราะฉันว่าจบก็รีบยัดทุเรียนพลูที่สี่ใส่ปากอย่างรวดเร็ว จนสุดท้ายยอมปอกให้ และฉันก็ยกถาดนั้นกลับมาที่
