ตอนที่ 20
"เรื่องเมื่อคืน...ฉัน...ขอโทษ..." พี่เตอร์พูดและมองหน้าฉันอย่างรู้สึกผิดจริงๆ แต่คำที่ใช้แทนตัวเองว่า ‘พี่’ ที่เขาใช้แทนตัวเองเมื่อคืนกลับหายไปซะงั้น
เฮ้อ แล้วนี่ฉันหวังอะไรอยู่ ฉันก็น่าจะรู้ตั้งแต่เมื่อคืนแล้วว่าที่เขาแทนตัวเองว่าพี่ ก็เพราะเขาอยากให้ฉันยอมช่วยก็แค่นั้น
"ค่ะ...เจ้าขาเข้าใจ" แต่ฉันไม่ได้เสียใจนะที่ฉันยอมช่วยเขานะ ไม่ได้โทษเขาด้วย แต่พอได้ยินเขาแทนตัวเองว่า 'ฉัน' เหมือนเดิม
ฉันกลับรู้สึกน้อยใจขึ้นมาแปลกๆ ยังไงไม่รู้ ทั้งๆ ที่มันเรื่องเล็กน้อยมาก แต่ช่างมันเถอะ เป็นแบบนี้มันก็ปกติของเขานั่นแหละ
แล้วเขาก็ไม่ได้พูดอะไร ลุกขึ้นแล้วเดินไปเทน้ำใส่แก้วมายื่นให้ฉัน
"ขอบคุณค่ะ" ฉันเอ่ยขอบคุณและรับแก้วน้ำมาดื่ม เพราะตื่นมาฉันรู้สึกคอแห้งมาก ก็เมื่อคืนฉันเอาแต่กรีดร้องทั้งคืนจนภาพตัดไป
จะไม่ให้คอแห้งได้ยังไงล่ะ
ที่สำคัญตอนนี้ตามร่างกายฉันมันระบมไปหมดทุกส่วน โดยเฉพาะต
