ตอนที่ 44
"เจ้าขา ลงไปกินข้าวก่อนแล้วค่อยขึ้นมานอนต่อ"
"อื้ออ! ไม่เอาไม่กิน เจ้าขาไปไม่ไหว" ฉันพูดพร้อมกับซุกหน้าลงกับหมอน ตอนนี้ฉันไม่มีแรงทำอะไรทั้งนั้น แม้แต่แรงที่จะลุกไปใส่เสื้อยังไม่มีเลย จนพี่เตอร์ต้องเอามาใส่ให้ ไม่งั้นคงได้นอนเปลือยแน่ๆ
"ก่อนหน้านี้ที่พี่ถามเรายังบอกไหวอยู่เลย ไหนมาตอนนี้ไม่ไหวแล้วล่ะ ฮึ? " พี่เตอร์ถามมาด้วยน้ำเสียงเหมือนกำลังแซวฉันพร้อมกับก้มหน้าลงมาใกล้ๆ คือฉันไม่เห็นหรอกเพราะซุกหน้ากับหมอนอยู่ แต่ที่รู้คือมันรู้สึกได้เพราะเสียงเขามันใกล้ฉันมาก
"ก็ตอนนั้นมันไหวอะ ตอนนี้ไม่ไหวแล้วไงคะ" ฉันตอบเขาไปเสียงอู้อี้ จะว่าอายก็ได้ค่ะ เพราะที่ฉันต้องมานอนเป็นคนไม่มีเรี่ยวไม่มีแรงแบบนี้มันก็เป็นเพราะตัวฉันเอง
"หึๆ บอกแล้วว่าอย่าซ่า...พี่เตือนเราแล้ว"
"อื้ออ" ฉันรีบย่นคอหนีด้วยความอายทันทีเมื่อพี่เตอร์ซุกหน้าลงมาที่ซอกคอของฉัน ก็ใครจะไปรู้ล่ะว่ารอบสุดท้ายเขาจะจัดหนักจั
