ตอนที่ 17 ช่วยพี่...แล้วพี่จะรับผิดชอบเราเอง
"ออกไป! " พี่เตอร์พูดขึ้นอีกครั้งอย่างคนกำลังอดทนอดกลั้นกับอะไรสักอย่าง เมื่อเห็นฉันยังยืนทำหน้างงอยู่ ไม่ได้ขยับไปไหน
"พะ…พี่เตอร์เป็นอะไรคะ" ฉันถามพี่เตอร์ออกไปด้วยน้ำเสียงสั่นๆ เพราะเริ่มกลัวและไม่เข้าใจว่าเขาเป็นอะไร ทำไมตัวสั่น หน้าแดง
ตาแดงขนาดนี้หรือเขาจะแพ้เหล้าที่นี่ ฉันรีบพุ่งเข้าไปรับตัวพี่เตอร์ไว้ทันที เมื่อเห็นว่าเขากำลังจะล้มลง "พี่เตอร์!? "
"ออกไปเจ้าขา!! " พี่เตอร์พูดและพยายามดันฉันให้ออกห่าง
แต่ฉันไม่เข้าใจ ทำไมเขาถึงเป็นแบบนี้
"พี่เตอร์เมาเหรอคะ" ฉันขมวดคิ้วถามเขาออกไป อาการของเขาตอนนี้มันเหมือนทั้งคนเมาและก็ไม่เมา ซึ่งฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าสรุปแล้วมันยังไงกันแน่
เขาไม่ตอบอะไรฉัน แต่พยายามฝืนตัวเองและเดินไปข้างหน้า
"พี่เตอร์จะไปไหนเหรอคะ" ฉันเดินตามไปถามเขาที่ยังเดินไปข้างหน้าอย่างยากลำบาก ตกลงพี่เตอร์เขาเป็นอะไรไปเน
