จากความอึดอัดใจที่เคยมีตอนนี้พราวฟ้ากับอนาวินต่างก็รู้สึกโล่งใจเป็นอย่างมาก มีเพียงรอยยิ้มและความสุขอยู่ภายในใจ
“จะไปไหนครับ”
เมื่อลงจากเรืออนาวินก็รีบถามขึ้นมาเพราะเห็นว่าพราวฟ้าเดินแยกไปอีกทาง
“ขึ้นรถไงคะ” พราวฟ้าชี้ไปยังรถยนต์คันหรูของเธอที่จอดอยู่ไม่ไกล
“ไปกับผมก็ได้” มือหนาชี้ไปยังรถของเขาที่จอดอยู่ตรงหน้า
“แต่ว่าฉันขับรถมา”
“ผู้หญิงขับรถคนเดียวตอนกลางคืนมันอันตราย เดี๋ยวผมให้ลูกน้องขับกลับให้” ชายหนุ่มบอกด้วยความเป็นห่วงและหวังดี ตอนนี้เขาบริสุทธิ์ใจที่จะขับรถไปส่งเธอที่บ้าน เพราะจะได้ไปสารภาพความจริงกับคุณแม่ของเธอ
“ค่ะ” สุดท้ายพราวฟ้าก็ยอมขึ้นรถไปกับเขาอย่างเลี่ยงไม่ได้
ระหว่างทางที่ขับรถอนาวินก็ชวนพราวฟ้าคุยอยู่ตลอดเวลาเพื่อไม่ให้บรรยากาศบนรถเงียบจนเกินไปและทำให้ทั้งสองคนรู้จักและสนิทกันมากขึ้น
“สบายใจขึ้นไหม”
“นิดหน่อยค่ะ”
“ทำไมล่ะ” ชายหนุ่มถามกลับเพราะตอนนี้เขารู้สึกโ
