น้องเนย....
ไม่รู้อะไรดลใจให้เรายอมให้โอกาสพี่วาตะ อาจเป็นเพราะทุกคนไม่ว่าจะป๊าหรือแม่ที่ทำให้เราอยากให้โอกาสพี่วาตะอีกสักครั้ง เราไม่รู้หรอกว่าอนาคตจะเป็นยังไงมันจะดีขึ้นหรือว่าจะเลวร้ายกว่าเดิม เราขอลองดูสักครั้ง แต่ถึงแม้เราจะให้โอกาสแต่ไม่ได้หมายความว่าเราพี่วาตะจะต้องอยู่ด้วยกันหรอกนะก็ยังต่างคนต่างอยู่เหมือนเดิมจนกว่าเราจะมั่นใจริงนั่นแล่ะ มันจะเป็นการทดสอบพี่วาตะว่าถ้าไม่ได้อยู่กับเราเค้าจะยังทำตัวเหมือนเดิมอยู่มั้ยเค้าจะมีความอดทนแค่ไหน เราไม่ใจร้ายเดินไปใช่ไหม
ตอนนี้เราพาพี่วาตะมาหานานะที่ห้องค่ะ แกตื่นพอดี พอเจอหน้าปะป๊าก็เริ่มเบะปากร้องไห้ทันที อ้อนป๊าล่ะสินะ
"ปะป๊าาา ฮือออปะป๊ามาแล้ว" พี่วาตะรีบเดินไปหานานะที่เตียงพร้อมกับอุ้มเด็กน้อยมานั่งบนตักและแตะไปที่หน้าผาก
"ตัวยังร้อนอยู่เลยนะ" พี่วาตะหันมาพูดกับเราด้วยสีหน้าเป็นกังวลคงเพราะห่วงลูกนั่นแล่ะ มาเจอกันวันแรกลูกสาวก็เป็นไ
