หยาดฝนนอกหน้าต่างโปรยลงมาเกือบทั้งวัน ต้นเบญจมาศภายในรั้วบ้านพลิ้วไหวตามสายลมยามราตรี กลีบดอกสีชมพูเกลื่อนพื้นหญ้าเพราะพายุ
ร่างบางสวมชุดนอนแขนตุ๊กตาเดินออกมานั่งชันเข่าตรงชานบ้าน แววตาเหม่อลอยกวาดสังเกตรอบข้างจากนั้นก็ก้าวกลับไปทางโต๊ะอาหาร เมื่อชาวบ้านได้ยินว่าคณะครูอาสามาถึงทุกคนต่างทยอยกันมาต้อนรับเป็นอย่างดี พวกเขานำอาหารสดและข้าวของต่างๆ มาให้ จุดเริ่มต้นของความสุขก็คือความเรียบง่ายรอบตัวนี่แหละ ดังนั้นคืนนี้เธอจึงฝากท้องกับข้าวไข่เจียวและแกงจืดหมูสับซึ่งรังสรรค์ด้วยฝีมือตัวเอง
“ถ่ายรูปไว้ดีกว่า” ญดารินตรงไปหยิบของขวัญสุดพิเศษจากเหมือนไหม มือนุ่มกดชัตเตอร์พลางยิ้มน้อยๆ เธอมักเก็บความทรงจำไว้ในม้วนฟิล์ม อะไรที่รักล้วนถูกบันทึกไว้ในนี้
เมื่อนึกถึงคำว่า ‘รัก’ แววตาที่สุกสกาวพลันสั่นระริก ป่านนี้คนใจร้ายจะเป็นอย่างไรบ้าง บางทีเขาอาจไม่ใส่ใจการจากลาของเธอด้วยซ้ำ ชายหนุ่มคงฉลองชัยชนะอยู
