ท่ามกลางความสูญเสียมุกรินกับอาทิตย์ต่างจมอยู่ในห้วงความทุกข์ แม้อาทิตย์จะเสียใจต่อการจากไปของผู้เป็นพ่อมากเพียงใด หากแต่สีหน้าของเขานั้นเรียบเฉยราวกับว่าผู้ที่นอนนิ่งในโลงศพนั้นไม่ใช่คนให้กำเนิด ลูกชายแท้ ๆ ไม่แม้แต่จะโผล่หน้ามาร่วมงานศพ
แต่ทั้งหมดทั้งมวลนี้มีเพียงอาทิตย์เท่านั้นที่รู้ดีว่าเหตุผลที่ซ่อนอยู่นั้นมาจากอะไร
วันนั้นที่โรงพยาบาล อาทิตย์บังเอิญไปได้ยินสิ่งที่คุณประภพพรรณนาถึงแม่ของมุกรินก่อนตาย ซึ่งเป็นสิ่งที่เขาไม่อาจทนรับมันได้ เพราะมันแสดงถึงความทรยศต่อแม่ของเขา
แม่ที่น่าสงสารของเขาต้องมาตายด้วยน้ำมือของผู้หญิงคนนั้น!!
เป็นใครจะรับได้ ดังนั้น… ต่อให้คนทั้งโลกจะมองและตำหนิเขาเช่นไร ก็สุดแล้วแต่...
ทางด้านมุกริน แม้ว่าเธอจะรู้สึกเศร้าเสียใจและยังทำใจไม่ได้ที่คุณประภพต้องมาด่วนจากไป แต่ในเวลาแบบนี้เธอกลับเป็นเสาหลักให้บ้านอัครราช ช่วยจัดงานศพทุกอย่างรวมถึงดูแลแขกเหรื่อที่มาร
