“อาทิตย์นึงที่ไม่ได้นอนบนเตียงเดียวกันมันทำให้คุณมุกลืมไปแล้วเหรอว่าคุณมุกเป็นเมียผม”
เพราะความรักมหาศาลที่มุกรินมีต่ออาทิตย์หรือเป็นเพราะมารยาสาไถยของเธอก็ดี อาทิตย์ใช้นิ้วปาดน้ำตาที่ไหลรื้นออกมาด้วยความทะนุถนอม ฝ่ามือใหญ่ประคองดวงหน้างดงาม สายตาคู่สวยถูกอาทิตย์จับจ้องอย่างไม่วางตา เขาทั้งโหยหาและคิดถึงเธอจวนจะบ้าตาย ทว่ากลับไม่สามารถกลั่นความรู้สึกท่วมท้นเหล่านี้ออกมาเป็นคำพูดดี ๆ ได้
หากมุกรินไม่ใช่สายเลือดของผู้หญิงคนนั้น หากมุกรินไม่ใช่ผู้หญิงที่พ่อของเขายัดเยียดให้เพื่อความสุขของตัวเอง มันจะดีแค่ไหน
“มุกไม่ลืมหรอกค่ะว่ามุกเป็นอะไรสำหรับคุณทิต” น้ำใส ๆ เอ่อล้นขอบตาร้อนผ่าว แม้จะเคยโง่จนหลงคิดว่าความรักและความจริงใจของเธอจะเบ่งบานในใจของอาทิตย์ดวงนี้ได้ แต่วันนี้มุกรินรู้ซึ้งแล้วว่าหัวใจของเธอเป็นเพียงเศษหินไร้ราคาที่วางไว้ให้อาทิตย์กับเขมมิกาเหยียบย่ำ
วาจาตอบโต้จากความเจ็บช้ำน้ำใจ
