คำพูดของคุณหมอที่ต้องการให้คุณแม่มือใหม่อย่างเธอดูแลตัวเองทำให้มุกรินฝืนยืนอยู่ได้ก่อนจะปาดน้ำตาออกจากพวงแก้ม
“คุณมุกคะเดี๋ยวพี่ไปต้มโจ๊กให้คุณมุกนะคะ” สายใจได้ยินที่อาทิตย์พูดกับมุกริน แต่สายใจก็ไม่อาจใจดำทำตามคำพูดของเจ้านายได้ ยิ่งในตอนที่มุกรินเจ็บป่วยไม่สบาย อีกทั้งป้าจันทร์ที่พอจะพึ่งพิงได้ในยามนี้ก็ไม่อยู่ สายใจยิ่งสมควรต้องอยู่ข้างนายผู้หญิง
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เดี๋ยวมุกหาอะไรทานเอง พี่ใจได้ยินที่คุณทิตเขาพูดแล้วไม่ใช่เหรอคะ”
“แต่ว่า…”
“ไม่เป็นไรจริงๆ ค่ะ พี่ใจมีอะไรก็ไปทำเถอะ” เมื่อมุกรินยืนกรานคำเดิม สุดท้ายสายใจเลยต้องยอมทำตาม แต่ระหว่างที่เดินออกไปสายใจก็สวนกับภาสกรเข้า
“เมื่อกี้ผมเห็นผู้หญิงเดินเข้าไปในห้องกับนายทิต ใช่ เขมมิกาไหมครับพี่ใจ”
“ใช่ค่ะ เมื่อวานคุณทิตพามาบ้านแถมยังให้พี่ขนเสื้อผ้าของคุณมุกไปไว้ในห้องเก็บของด้วยค่ะ พี่สงสารคุณมุกจนไม่รู้จะทำไงแล้วค่ะ คุณกรช่วยไป
