กลางดึกคืนหนึ่ง
กล่องกำมะหยี่สีทับทิมค่อย ๆ เปิดออกจนมองเห็น สร้อยสีขาวไข่มุกมีจี้รูปพระจันทร์ที่ถูกวางคู่พร้อมกับแหวนเพชรเม็ดเล็กน้ำงาม ล้วนเป็นสิ่งของแทนคำมั่นสัญญาที่อาทิตย์เคยมอบให้กับมุกรินเมื่อครั้นตอนไปดื่มน้ำผึ่งพระจันทร์ด้วยกัน
มือหนาที่ประคองกล่องกำมะหยี่สั่นเล็ก ๆ ความทรงจำในวันวานหลั่งไหลเข้ามาในความคิดราวกับว่าเรื่องนั้นเพิ่งผ่านมาเมื่อวาน โดยเฉพาะคำพูดแว่วหวานที่เขาเคยเอ่ยกับมุกริน
“คุณมุกเหมือนพระจันทร์สำหรับผม”
“มุกเหมือนพระจันทร์…เหรอคะ?”
“คุณมุกเคยคิดไหมครับว่าตอนกลางคืนดวงอาทิตย์มีชีวิตอยู่ยังไง”
“นั่นสิคะ ตอนกลางคืนดวงอาทิตย์อยู่ยังไงเหรอคะ”
“ตอนกลางคืนดวงอาทิตย์มีชีวิตอยู่อย่างโดดเดี่ยวแล้วก็ต้องอยู่ในความมืดมิดที่เลือกไม่ได้ครับ”
ในตอนนั้นอาทิตย์พยายามเปิดเผยตัวตนให้มุกรินรู้ว่าดวงอาทิตย์ดวงนี้ต้องทนอยู่อย่างโดดเดี่ยวในความมืดมิดมานาน ซึ่งดวงอาทิตย์ที่เขาเอ่ยถ
