"เลขหมายที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ กรุณาติดต่อใหม่อีกครั้งค่ะ Sorry There is no acknowledgement from your requested number"
เสียงระบบตอบรับอัตโนมัติจากมือถือดังขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า แว่วสะท้อนอยู่ในหัวราวกับตอกย้ำความว่างเปล่าในใจชายหนุ่ม ริมฝีปากของเฮียพีชเม้มแน่น สีหน้าเครียดจัด ขณะที่ดวงตาคมเข้มจ้องหน้าจอโทรศัพท์นิ่งๆ เหมือนหวังว่ามันจะตอบอะไรเขากลับมาบ้าง มือหนาเกร็งแน่นจนเห็นเส้นเลือดปูด
"ทำอะไรอยู่วะ โทรไปไม่เคยติด!"
เขาพึมพำเสียงต่ำ กัดฟันกรอดอย่างข่มกลั้นความร้อนรุ่มในอกที่กำลังประทุ ดวงตาฉายแววหงุดหงิดปนกังวล ราวกับไฟสุมสวงเผาไหม้อยู่ภายใน อารมณ์พลุ่งพล่านจนเผลอออกเสียงบ่นให้ตัวเองฟัง เฮียพีชนั่งหลังตรง มือยังคงกดโทรออกซ้ำแล้วซ้ำเล่า ไม่มีวี่แววว่าจะมีใครรับสาย เขาดูอึดอัด ไม่สุขุมเหมือนทุกที ท่าทางเหมือนคนที่อยากระเบิดอารมณ์แต่ก็ต้องเก็บมันไว้ให้ลึกที่สุด
"เป็นอะไรวะ
