นาน่า เองก็ตกใจ แต่ที่เธอตกใจไม่ใช่อาการบาดเจ็บของมดแดง แต่เป็นเสียงก้องกังวาลด้วยความเดือดดาลของเค-วอลลิส ที่มาพร้อมกับสายตาที่แทบจะฆ่าเธอได้เลย และถ้าคนในกองไม่เข้าไปดึงเค-วอลลิส ไว้ เขาจะทำอะไรเธอไปแล้วก็ไม่รู้
“ที่เรารักกันไม่ได้อีกเพราะเด็กผู้หญิงคนนั้น ฉันอยากจะฆ่ามัน ถ้าไม่มีมันสักคน คุณก็จะกลับมาเป็นของฉัน”
“นาน่า คุณมันบ้า และโง่มาก เธอคนนี้ไม่ใช่คนที่มาเปลี่ยนแปลงความรู้สึกที่ผมมีให้คุณ ไอ้ความรู้สึกแบบนั้นมันหมดไปนาน นานเป็นชาติแล้ว!!!!” เค-วอลลิส กระชากเสียงพูดด้วยความโมโห “ไปให้พ้นหน้าผมตอนนี้เลย และต่อไปนี้ไม่ต้องมาให้ผมเห็นหน้าอีก”
เค-วอลลิสพูดจบ หันกลับไปหามดแดงและตะโกนบอกทุกคนในกองว่า วันนี้เลิกกอง... ทุกคนเมื่อได้รับคำสั่งนั้น ต่างก็กุลีกุจอกลับไปทำหน้าที่ของตัวเอง ไม่มีใครหันมาสนใจนาน่าที่ยืนนิ่ง อึ้ง ทำอะไรไม่ถูกกับสิ่งที่เกิดขึ้น
“เค...นาน่า กำลังไปหานายว๊ะ!!!”
