Intro
1536 Words
"อือออ" 'เรนนี่' ลืมตาตื่นขึ้นมา พร้อมกับมองสำรวจรอบห้องที่ไม่คุ้นเคย โดยนอนมองอยู่สักพักก็ขยับตัวลุกขึ้น แต่พอกำลังจะขยับตัว ก็รู้สึกเหมือนมีอะไรมาพาดอยู่บริเวณเอวคอด ซึ่งพอก็มองดูก็พบว่าเป็นแขนของคนที่นอนอยู่ด้านข้าง หญิงสาวจึงจับมืออีกคนออก แล้วค่อย ๆ ขยับตัวลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียง
"ทำไมถึงปวดหัวแบบนี้นะ" หญิงสาวบ่นพึมพำ แล้วมองคนที่กำลังนอนคว่ำหน้าอยู่
"เอายังไงต่อล่ะเนี่ย" เรนนี่ไม่รู้เลยว่าตัวเองควรจะทำยังไงต่อ เลือกที่จะหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋าสะพายใบหรูของตัวเองที่วางอยู่บนหัวเตียงขึ้นมาโทรหาเพื่อนสาวคนสนิทอย่าง 'เชอรีน' โดยนั่งรอสายไม่นานปลายสายก็กดรับ พร้อมกับพูดออกมาเสียงดังจนเธอต้องรีบชักโทรศัพท์ออกจากหู
(แกทำอะไรอยู่ ฉันโทรหาตั้งแต่เมื่อคืนก็ไม่ยอมรับ รู้ไหมฉันเป็นห่วงแกขนาดไหน)
"จะเป็นห่วงฉันทำไมล่ะ ก็แกไม่ใช่เหรอที่บังคับให้ฉันมาต่อกับเด็กที่แกหาให้ ตอนนี้ก็สมใจแกแล้วล่ะ เพราะฉันเสียซิงไปแล้ว แม่งเอ้ยโคตรเจ็บเลยว่ะเชอ"
(อ้าว ก็ไหนน้องมันโทรมาบอกว่าขึ้นไปหาแกแล้วไม่เจอ)
"จะไม่เจอได้ยังไงล่ะ ก็ตอนนี้ก็นอนบนเตียงด้วยกัน"
(เอ้า! แต่เมื่อคืนน้องมันโทรมาบอกว่าพอเปิดเข้าไปในห้องแล้วไม่เห็นแกนะเว้ย)
"ไม่รู้แหละ ตอนนี้ก็นอนอยู่ด้วยกันเนี่ย"
(.....)
"โคตรเจ็บเลยว่ะเชอ มันแสบ ๆ ยังไงก็ไม่รู้"
(ครั้งแรกมันก็เป็นแบบนั้นแหละ ตอนฉันโดนก็เจ็บเหมือนกัน แต่ครั้งต่อไปก็ไม่เจ็บแบบนี้แล้ว)
"ยังจะให้ฉันมีครั้งต่อไปอีก" เธอบ่นให้เพื่อนไป
(ก็ถ้าเจ็บมากก็ไปหาหมอ)
"ใครจะกล้าไป"
(แล้วแกจะอายทำไม คนอย่างแกอายใครเป็นด้วยเหรอ)
"เออ ๆ เดี๋ยวจะลองไปดู แล้วนี่ฉันควรจะให้น้องมันเท่าไหร่ดี"
(น้องมันบริการแกดีไหมล่ะ)
"ไม่รู้ว่าดีหรือไม่ดี เมื่อคืนดื่มมากไปหน่อยฉันหลับแบบไม่รู้เรื่องเลย แล้วก็รู้สึกตัวอยู่บ้างนะ แต่ก็ทำอะไรมากไม่ได้"
(บอกว่าอย่าดื่มเยอะก็ไม่เชื่อ แทนที่ครั้งแรกจะได้จดจำสักหน่อย แต่กลับมาหลับ)
"อย่าบ่นมากได้ไหม บอกมาสักทีว่าฉันควรจะให้น้องมันเท่าไหร่"
(สักหมื่นนึงก็ได้ ครั้งแรกของกันและกันด้วย)
"แกแน่ใจเหรอว่าเป็นครั้งแรกของน้องเขาจริง ทำไมเหมือนมันเซียนจังเลยวะ"
(ครั้งแรกจริง ๆ ฉันคัดเกรดพรีเมี่ยมมาให้แกโดยเฉพาะเลยนะ)
"โอเค งั้นแค่นี้แหละ" เธอตอบกลับเพื่อนสาวพร้อมกับกดตัดสาย แล้วกดส่งข้อความหาเลขาสาวอย่าง 'นารา' เพื่อให้มารับเธอที่นี่ เนื่องจากเมื่อคืนเธอไม่ได้ขับรถมาเอง แต่จะให้นั่งแท็กซี่กลับเธอก็ไม่ชอบ
โดยพอส่งข้อความเสร็จเรียบร้อยแล้ว ก็หยิบธนบัตรใบสีเทาสิบใบมาวางไว้บนหัวเตียง พยุงตัวเองลุกขึ้น แล้วเดินเข้าห้องน้ำเพื่อชำระร่างกาย
"นี่ไม่ป้องกันเหรอเนี่ย" เพราะหลังจากอาบน้ำไปสักพัก เธอก็รู้สึกเหมือนมีอะไรคาอยู่บริเวณในน้องสาว หญิงสาวจึงใช้มือล้วงเข้าไป ก็พบว่ามีน้ำสีขาวขุ่นจำนวนมากค้างคาอยู่
"ให้ตายสิ" เธอส่ายหน้าไปมา รีบอาบน้ำชำระร่างกายตัวเองให้เรียบร้อย แล้วเดินกลับออกมาสวมใส่เสื้อผ้าตัวเดิมเมื่อคืน
"อะไรวะเนี่ย" เธอก่นด่าตัวเองด้วยความสะเพร่า แล้วรีบเดินออกมาจากห้อง โดยไม่หันไปมองคนที่นอนอยู่บนเตียง
หลังจากที่เดินลงมายังชั้นล่างของโรงแรมเรียบร้อยแล้วก็พบเข้ากับรถเลขาสาวที่จอดอยู่ ซึ่งเรนนี่ก็รีบเดินมาหยุดอยู่ด้านข้างรถ แล้วก็เปิดประตูรถเข้ามานั่งเบาะหลังด้วยร่างกายที่เหนื่อยล้า และเจ็บระบมช่วงล่างไปหมด
"เมื่อคืนบอสนอนที่โรงแรมเหรอคะ"
"ก็เห็นอยู่ยังจะถามอีก" เธอได้แต่ส่ายหน้าไปมานิสัยซื่อบื้อของเลขาสาว ที่รู้อยู่ว่าเธอพักอยู่โรงแรมก็ยังจะถาม
"แฮร่!" นารายิ้มตาหยีให้กับเจ้านายตัวเอง "แล้วนี่จะให้นาราไปส่งที่ไหนดีคะ"
"คอนโด แต่ก่อนไปส่งช่วยแวะที่คลินิกสักที่ให้ก่อน"
"บอสไม่สบายเหรอคะ"
"....." เรนนี่ไม่ตอบสิ่งที่เลขาถาม แต่กลับหันหน้าไปจ้องด้วยสายตาเขม่น จนคนที่ถามต้องรีบหันกลับไป แล้วสตาร์ตรถขับออกมาด้วยความเร็วไม่มาก
ซึ่งหญิงสาวที่นั่งอยู่เบาะหลังก็นั่งมองวิวนอกหน้าต่าง พร้อมกับคิดอะไรเรื่อยเปื่อย
ทางด้านปราชญ์
ชายหนุ่มรู้สึกตัวตื่นก็ลุกขึ้นนั่ง พร้อมกับบิดตัวไปมาด้วยความเมื่อยล้าร่างกาย เนื่องจากเมื่อคืนเขาค่อนข้างรังแกหญิงสาวที่เพื่อนสนิทหามาให้จนเกือบเช้า
"ไปไหนวะ" ปราชญ์มองหาคนที่เขารังแกเมื่อคืน ซึ่งตอนนี้เธอไม่อยู่ในห้อง
"กลับแล้วเหรอ" ชายหนุ่มจึงลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปเปิดประตูห้องน้ำเพื่อเช็กดูว่าเธออยู่ด้านในไหม แต่พอเปิดออกกลับว่างเปล่า ไม่มีคนอยู่เลย
"แปลกจริง ๆ ปกติต้องรอเงินก่อนไม่ใช่เหรอ" เขาพูดออกไป กำลังเดินมาหยิบเสื้อผ้าของตัวเองขึ้น หางตาก็ชำเลืองไปเห็นธนบัตรใบสีเทาจำนวนหลายใบวางอยู่บนหัวเตียง ชายหนุ่มจึงรีบเดินมาหยิบขึ้นมาดู
"อะไรเนี่ย แล้วนี่เงินใคร" ปราชญ์มองธนบัตรในมือของตัวเองอยู่สักพัก ก็รีบล้วงหยิบโทรศัพท์ของตัวเองในกระเป๋ากางเกงขึ้นมาโทรหาเพื่อน
(ไงวะเพื่อนรัก โทรหากูแต่เช้าเลย)
"กูต้องการเบอร์ผู้หญิงที่มึงหาให้กูเมื่อคืน"
(ทำไม ติดใจอยากซ้ำเหรอ)
"กูว่ามันต้องมีเรื่องอะไรเข้าใจผิดกันแน่ ๆ"
(อะไร มึงพูดอะไรของมึงไอ้ปราชญ์)
"ก็กูตื่นมาแล้วไม่เห็นเธอในห้อง แต่กลับมีเงินหมื่นนึงวางอยู่บนหัวเตียง"
(ฮะ! จริงปะเนี่ย)
"แล้วกูจะโกหกมึงทำพระแสงอะไรล่ะ รีบหาเบอร์ผู้หญิงคนนั้นให้กู"
(โอเคเพื่อน เดี๋ยวกูรีบโทรกลับ)
โดยพอเพื่อนตอบกลับ เขาก็หยิบเสื้อผ้าขึ้นมาสวมใส่ แล้วพอกำลังจะเดินออกจากห้อง เท้าของเขาก็เตะเข้าอะไรกับบางอย่าง
“อะไรวะ” ปราชญ์หยิบขึ้นมาดูพบว่าเป็นสร้อยคอ แล้วมีจี้ที่มีสัญลักษณ์ตัวภาษาอังกฤษ ‘R’ ชายหนุ่มยืนมองอยู่สักพัก ก็เดาว่าน่าจะเป็นของผู้หญิงคนเมื่อคืน เลยเลือกเก็บมันลงใส่กระเป๋ากางเกง แล้วรีบเดินออกจากห้อง
พรึ่บ!
พอเปิดประตูเข้ามาในรถก็เป็นจังหวะเดียวกันกับมีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมาพอดี ชายหนุ่มจึงรีบหยิบขึ้นมาดูเพราะว่าเป็น 'มนัส' จึงรีบกดรับสาย
(กูว่ามึงโดนแล้วว่ะไอ้ปราชญ์)
"มึงพูดเหี้ยอะไรของมึง กูให้มึงไปขอเบอร์ผู้หญิงที่นอนกับกูเมื่อคืน ไม่ใช่มึงมาพูดอะไรไร้สาระแบบนี้"
(มึงฟังกูก่อนสิวะเพื่อน)
"งั้นก็รีบพูดมา"
(ก็คือเมื่อคืน น้องน้ำตาลที่กูหาให้มึง เขาเข้าไปนอนรอมึงในห้องที่จองเอาไว้จนถึงเที่ยงคืน มึงก็ไม่มาสักที น้องเขาก็เลยกลับ)
"จะเป็นแบบนั้นได้ยังไง แล้วเมื่อคืนกูเอากับใคร"
(ก็นั่นไง กูก็อยากรู้เหมือนกันว่าเมื่อคืนมึงเอากับใคร)
"เหี้ยเอ๊ย แล้วเมื่อคืนกูก็เสือกลืมป้องกันด้วยนะ"
(ไอ้ปราชญ์ คนอย่างมึงลืมป้องกันได้ยังไงวะ มันไม่ใช่มึงเลยนะ)
"ก็ใช่ไง แต่เมื่อคืนกูลืมสนิทเลย แถมน่าจะปล่อยในอีก"
(งั้นรีบหาตัวเลย ว่าเมื่อคืนมึงนอนกับใคร ถ้าปล่อยไว้ไม่ดีแน่ เผื่อวันดีคืนดีกลับมาหามึงแล้วบอกว่าท้องกับมึงยิ่งซวยเลยนะ)
"แต่กูว่าเธอคงไม่ทำอะไรแบบนั้นหรอกมั้ง เพราะเมื่อคืนเธอก็ทิ้งเงินไว้ให้กูด้วย เธอก็น่าจะเข้าใจผิดเหมือนกูที่เข้าใจเธอผิด"
(ยังไงก็ช่าง รีบหาตัวดีที่สุด)
"โอเค" ปราชญ์ตอบกลับเพื่อนพร้อมกับกดตัดสายแล้ววางโทรศัพท์ลง แล้วใช้มือขยี้ผมตัวเองอย่างแรงเพื่อเรียกสติ
"ไม่น่าดื่มเยอะเลยไอ้ปราชญ์" เขาบ่นให้กับตัวเอง แล้วสตาร์ตรถออกมาด้วยความเร็วเพื่อกลับคอนโดที่อยู่ไม่ไกล
- Writer
