บ่วงเสน่หาภรรยาขัดดอก

เกาะลันตา เกาะที่เต็มไปด้วยทรัพยากรธรรมชาติที่ใกล้จะสูญพันธุ์แล้ว ซึ่งตัวเกาะตั้งอยู่ทางตอนใต้ของประเทศไทย เกาะแห่งนี้มีเจ้าของเกาะชื่อพีรวัชร์ คนที่นี่ส่วนใหญ่จะเรียกเขาว่านายหัวพีรวัชร์ พื้นที่บนเกาะได้มีการจัดสรรปันส่วนที่พักอาศัยและส่วนของรีสอร์ทเป็นอย่างดี โดยพนักงานที่ทำงานที่รีสอร์ทจะพักอาศัยในพื้นที่ที่จัดเตรียมไว้ให้ เกาะลันตาแห่งนี้เป็นเกาะที่มีชื่อเสียง ขึ้นชื่อเรื่องความงามของธรรมชาติ ที่ยังไม่ถูกทำลายโดยน้ำมือมนุษย์ นักท่องเที่ยวที่เข้ามาเที่ยวต่างหลงเสน่ห์ในมนต์ขลังแห่งนี้ และก็เป็นที่เลื่องลือจนนักท่องเที่ยวจากทุกมุมทั่วโลก ต่างมีเป้าหมายจะมาเยือนที่เกาะแห่งนี้ พีรวัชร์ใช้เวลาเพียงไม่กี่ปีสร้างชื่อเสียงให้กับเกาะลันตา เขาสร้างงานให้คนที่อยู่รอบๆ เกาะ ได้มีงานทำ ไม่ต้องไปทำงานบนฝั่ง ทำให้คนที่นี่รักนายหัวพีรวัชร์เป็นอย่างมาก ชื่อเสียงและความใจดีของเขา ทำให้หลายคนเข้ามาขอความช่วยเหลือ ซึ่งส่วนใหญ่แล้วก็ได้รับการช่วยเหลือจากเขามาโดยตลอด ไม่เว้นแม้แต่นายเลาะ ชาวประมงที่อาศัยอยู่เกาะเดือน ซึ่งเป็นเกาะที่อยู่ใกล้กับเกาะลันตา ด้วยความที่ได้ยินชื่อเสียงเรื่องความใจดีของนายหัวพีรวัชร์ ทำให้เขานำโฉนดที่ดินมาจำนองกับนายหัวพีรวัชร์เพื่อส่งเสียน้ำมนต์ บุตรสาวเพียงคนเดียวของเขาให้ได้เรียนหนังสือจนจบชั้นอนุปริญญา เขาหวังจะให้บุตรสาวมีชีวิตที่ดี ไม่ต้องมาตกระกำลำบากเป็นชาวประมงอย่างเช่นเขา เพราะหากวันใดที่ร่างกายของเขาไม่ไหว ไม่สามารถออกเรือหาปลาได้ นั่นก็เท่ากับว่าเขาจะไม่มีรายได้เข้ามา ซึ่งชีวิตที่ผ่านมาของนายเลาะมันเป็นเช่นนั้นทั้งชีวิต นายเลาะจึงไม่อยากให้บุตรสาวเพียงคนเดียวของตนต้องตกระกำลำบากเช่นตนเอง และเพราะอาชีพประมงมันไม่แน่นอน นายเลาะต้องหาเลี้ยงทั้งนางแหวดผู้เป็นภรรยา และต้องหาเงินส่งเสียบุตรสาวที่เล่าเรียนอยู่บนฝั่ง ทำให้ตลอดเวลาหลายปีที่ผ่านมา นายเลาะไม่ได้ส่งดอกเบี้ยให้กับนายหัวพีรวัชร์ เขาก็ใจดีผลัดผ่อนให้กว่าสองปีแล้ว แต่อย่างว่าแหล่ะ เมื่อมีการทำสัญญาเกิดขึ้น และก็มีการผ่อนผัน สักวันการผ่อนผันก็ต้องหมดลงไป และมันก็ถึงวันที่นายเลาะต้องสูญเสียที่ดิน ซึ่งเป็นมรดกเพียงชิ้นเดียวที่เขามีอยู่ แต่นายเลาะก็เข้าใจดีว่านายหัวพีรวัชร์ใจดีกับเขามากเพียงใด และมันก็คงถึงเวลาที่เขาจะต้องยอมปล่อยทุกอย่างให้มันเป็นไปตามทางของมัน และน้ำมนต์บุตรสาวของเขาเรียนจบแล้ว และกำลังหางานทำ เขาคงไม่ต้องห่วงอะไร ส่วนตัวเขาและนางแหวดก็คงต้องไปเช่าบ้านอยู่ และหาเช้ากินค่ำไปจนกว่าชีวิตจะหาไม่ สำคัญก็แต่หากบุตรสาวของเขารู้ความจริงเรื่องนี้ คงจะเจ็บปวดไม่น้อย ที่การเรียนของเธอ ทำให้ชีวิตบิดามารดาต้องไร้ที่อยู่เช่นนี้ และก็เป็นดังคาด เมื่อน้ำมนต์รู้เรื่อง หญิงสาวก็โวยวายกับบิดามารดาทันที