------พระพาย------
ฉันหลับไปนานเท่าไหร่ไม่รู้ รู้สึกตัวอีกทีก็มีความอบอุ่นโอบล้อมรอบกาย อาการปวดหัวดีขึ้น สบายตัวขึ้น จนไม่อยากตื่นขึ้นมาเลย
ฉันลืมตาขึ้น กะพริบถี่ ๆ ตาไล่แสงรำไรที่สาดส่องเข้ามาในห้อง ฉับพลันสายตาก็เหลือบไปเห็นคนที่นอนอยู่ข้างกาย ที่กำลังหันหน้ามาทางฉัน และโอบกอดฉันด้วยความอบอุ่น จนรู้สึกถึงความอบอุ่นนั้นได้ทั้งคืน
ฉันนอนมองใบหน้าหล่อ ที่หลับตาสนิทหายใจเข้าออกสม่ำเสมอ จมูกคมเข้ากับรูปหน้าหล่อเหลาได้เป็นอย่างดี ขนตาเป็นแพคิ้วหนาดกดำจนดูน่าหลงใหล
ใบหน้าที่คุ้นตาคุ้นใจ ทำให้ฉันเผลอจ้องมองอย่างลืมตัวไปชั่วขณะ ก่อนจะได้สติว่าอะไรเป็นอะไรในเวลาต่อมา และพยายามลุกออกจากอ้อมกอดของเขา จนคนที่กำลังหลับอยู่รู้สึกตัวตื่นขึ้นมา
"พี่เสือออกไปนะ พี่เข้ามาในห้องพระพายได้ยังไง คนบ้า...ออกไปนะ"
ฉันพยายามผลักเขาให้ออกห่าง แต่ทว่าคนตัวโตกว่ากลับไม่สะทกท้านแม้แต่น้อย
"ฮื่อ! ยัยตัวเล็กทำ
