ฉันขึ้นรถไปกับโอมทันที และไม่หันไปมองหน้าเขาอีกเลย เขาจะทำหน้ายังไงก็ช่างเขาสิ คนร้ายกาจอย่างเขา จะมารู้สึกอะไรกับฉันล่ะ ที่ผ่านมาฉันก็เป็นแค่ยัยป้าเชย ที่เขาดูถูกมาตลอดและไม่เคยชายตามอง
ถ้าไม่ใช่เพราะความผิดพลาดของคืนนั้น เขาคงไม่มาวุ่นวายกับฉันแบบนี้หรอก พอโดนคนอย่างฉันปฏิเสธ ก็คงรู้สึกอยากเอาชนะมากกว่า โอมขับรถพาฉันมุ่งไปข้างหน้า เป้าหมายคือห้างใหญ่ที่มีโรงหนังที่ที่เรานัดกัน
"โอมดีใจนะ ที่พระพายยอมมากับโอม"
"จ้ะ" ฉันตอบรับสั้นๆ
"โอมรู้ว่าที่ผ่านมา โอมเองที่คิดผิดไป แต่ถ้าโอมอยากขอโอกาสจากพระพายอีกครั้งได้ไหม ให้คนโง่อย่างโอมได้แก้ตัวอีกครั้ง" อยู่ ๆ คนที่เคยปฏิเสธฉันก็มาร้องขอโอกาส แม้จะงุนงงอยู่บ้าง แต่เรื่องของพี่เสือกลับกำลังกวนใจฉันมากกว่า ฉันเลยรู้สึกเฉย ๆ กับคำขอโอกาสของโอม จึงเลือกที่จะปฏิเสธ
"อย่าเลยโอม พระพายเจ็บแล้วจำน่ะ ระหว่างเราคำว่าเพื่อนดีที่สุดแล้ว เลิกพูดเรื่องนี้
