เช้าตรู่ของอีกวัน ผมเข้ามาทำงานแต่เช้าเพื่อเคลียร์งานที่ค้างจากเมื่อวานให้เสร็จ งานที่ผมไม่มีกะจิตกะใจทำ เมื่อถูกใครบางคนเมินใส่ ไม่ยอมรับสายโทรศัพท์ แถมบอกสาเหตุว่าไม่คิดว่าสำคัญ มันหยามหัวใจกันชัด ๆ เลย
วันนี้ผมเลยต้องมานั่งสะสางงานให้เสร็จ เผื่อจะได้ใช้เวลาพักผ่อนซ้อมคอกับพวกเจ้ามินเจ้าอรรถมันบ้าง เคลียร์งานอยู่สักพักเลขาก็โทรเข้ามา เพราะก่อนเข้าห้องมา ผมแจ้งเลขาห้ามใครรบกวน ถ้ามีคนมาให้โทรแจ้งก่อน
"ว่าไงครับ"
"บอสคะ...คุณอัญชลีมาขอพบค่ะ บอกว่าจะมาชี้แจงเรื่องร้านอาหารค่ะ"
"ให้เธอเข้ามา" ผมแอบยิ้มในใจ หัวใจของผมอยู่ ๆ ก็มีชีวิตชีวาขึ้นมา เพียงแค่ได้รู้ว่าเธอมาหา ผมนั่งพิงหลังกับเก้าอี้รอเธอ จวบจนนาทีที่เธอเปิดประตูเดินเข้ามา ผมก็นั่งจ้องมองเธออย่างตั้งหน้าตั้งตารอ และตอนนี้เธอก็เดินเข้ามาหยุดอยู่ตรงหน้าโต๊ะทำงานของผมเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
วันนี้เธอใส่กระโปรงทรงเอสั้นเข้ารูปกับเสื้อเน
