คุณากรได้แต่มองอากัปกิริยานั้นด้วยความรู้สึกสงสาร เสียงถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่เหมือนเหนื่อยแทนหญิงสาวมากมายนัก เขาได้แต่นั่งมองเธอร้องไห้อยู่นานสองนาน จะมีทางไหนที่เขาจะช่วยให้เธอรู้สึกดีขึ้นมาได้บ้าง
“รุ้งเคยได้ยินหรือเปล่าที่เขาบอกว่าเวลาฝนตกให้มองหาสายรุ้ง แต่ถ้าเวลามืดก็ให้มองหาดวงดาว ผมว่าชีวิตของรุ้งมันก็คงเป็นแบบนั้น ฟ้าหลังฝนมันก็ต้องเจอกับสิ่งที่สวยงาม แม้ตอนนี้มันจะมืดมนแต่สักวันมันก็จะต้องพบเจอแสงที่สว่างไสว รุ้งจะต้องผ่านมันไปให้ได้ผมเชื่อแบบนั้น ถ้าไม่มีใครรับฟัง ไม่มีใครให้พูดคุยด้วย รุ้งนึกถึงผมไว้นะผมจะอยู่ตรงนี้ คอยรับฟังทุกปัญหาในชีวิตของรุ้งเอง”
หยาดน้ำตาที่เอ่อล้น จับจ้องมองคนตรงหน้า ทั้งที่เพิ่งจะพบเจอกัน เพิ่งเคยรู้จักกัน แต่ก็ยังอยากมานั่งฟังปัญหาชีวิตของเธอที่เกิดขึ้น เขาสมเพชหรือสงสารเธอกันแน่นะ
“ขอบคุณนะคะคุณกร รุ้งว่ารุ้งกลับไปทำงานก่อนดีกว่า ใกล้จะได้เวลาเข
