แล้วก็เป็นจริงเหมือนที่เธอคิดจริง สักพักฝนก็เทลงมา แม้หน้าร้านจะมีหลังคาบัง แต่ความที่ฝนตกแรง มันก็สาดเข้ามาจนเธอเปียกหมดอยู่ดี เธอเริ่มตัวสั่นด้วยความหนาว พยายามจะชิดเข้าด้านในเพื่อให้เปียกน้อยที่สุด แต่ก็ต้านพายุฝนที่โหมกระหน่ำไม่ได้
ดินมองฝนตกอย่างหนักด้วยความรู้สึกผิด จนตอนนี้เขากำลังรอรับยาให้พลอยชมพู หมอบอกว่าเธอไม่ได้เป็นอะไรมาก น่าจะพักผ่อนน้อย เลยให้เธอกลับไปทานยา นอนพัก แล้วเดือนหน้าค่อยมาตรวจซ้ำ เพื่อยืนยันผลอีกที
“ดินค่ะ ฝนตกหนักแบบนี้ ค้างบ้านพลอยก็ได้นะคะ กลับรถกลับ อันตราย”
เธอพยายามมองเข้าอย่างยั่วยวน ถึงคบกันมาเป็นแฟน แต่เขาก็ให้เกียรติเธออย่างตลอด ไม่เคยล่วงเกิน ใครจะมองว่าเป็นสุภาพบุรุษ แต่เธอกลับมองว่าโง่ ทั้งที่เธอเชิญชวนขนาดนี้
“พอดีผมพายาหยีมาด้วย ต้องกลับไปรับเขา พลอยนอนพักผ่อนนะ ดินขอตัวกลับก่อน”
“เดี๋ยวซิคะ ดิน ช่วยอุ้มพลอยเข้าห้องหน่อยนะคะ พลอยรู้สึกยั
