ณ ประเทศไทย
อัญริสาก็อุ้มลูกสาวอยู่ในอ้อมอกของเธอเดินออกมาจากอาคารของผู้โดยสาร โดยมีคาเมรอนอุ้มลูกชายเดินตามออกมาด้วย ส่วนวิลเลี่ยมก็เดินตามทั้งสองมาพร้อมกับคนยกเป๋าสองรถเข็นคันใหญ่ จนกระทั่งพวกเขาออกมาเจอพ่อและธาดารวมไปถึงมิเกลยืนถือป้ายต้อนรับกลับเมืองไทย
“นั่นไงคะ ทุกคนมารอรับเราตรงนั้น ไปกันเถอะค่ะ” อัญริสาพูดออกไปแบบดีใจที่เธอเดินออกมาแล้วเจอพ่อของเธอยืนถือป้ายยินดีต้อนรับลูกสาวคนสวยของพ่อกลับบ้าน อัญริสาเห็นป้ายแค่นั้นก้ยิ้มหน้าบานแล้วรีบเดินเร็วๆไปหาทุกคนทันที
“ที่รัก เดินช้าๆหน่อย เดี๋ยวล้มนะ ที่รัก เฮ้” คาเมรอนพูดเตือนเธอออกไปแบบเป็นห่วง แต่ดูเหมือนเธอจะไม่ฟังเขาเลย เพราะตอนนี้เธอเดินนำเขาไปไกลแล้ว
“ปล่อยคุณอันนาไปเถอะครับ เธอไม่ได้กลับไทยมาตั้งสิบหกปีเลยนะครับ เธอก็ต้องตื่นเต้นสิครับนาย” วิลเลี่ยมเข้ามายืนพูดข้างๆเจ้านายหนุ่ม ที่กำลังยืนทำหน้าเป็นห่วงอัญริสาและลูกสาวตัวน้อยอ
