พอเมธาพูดบอกไปแบบนั้นทุกคนก็ร้องออกมาแบบอึ้งๆ โดยเฉพาะบรรดาสามสะใภ้ที่ยืนดูเหตุการณ์อยู่กับลูกๆก็ยิ้มออกมาอย่างสะใจ เพราะพวกเธอรอเวลาที่สะใภ้ใหญ่จะล้มอย่างนี้มานานแล้ว
ด้านอัญริสาก็เริ่มรู้สึกผิดที่เป็นต้นเหตุทำให้พ่อของเธอทะเลาะกับครอบครัวใหญ่ ก็แอบสงสารแต่พอมาคิดดูดีๆมันก็สมควรแล้วล่ะที่พวกนั้นจะโดนเอาคืนอย่างนี้บ้าง เพราะพวกนี้ก็ทำกับเธอและแม่เอาไว้เยอะ แค่นี้มันยังน้อยไปด้วยซ้ำ เธอจึงเงยหน้ามองสบตากับคาเมรอนไป
ส่วนคาเมรอนก็มองสบตากับอัญริสาแล้วก็ส่ายหน้าไปแบบไม่ให้เธอออกความคิดเห็นใดๆ ตอนนี้เธอควรจะให้พ่อของเธอจัดการชีวิตครอบครัวที่มีแต่ความอิจฉาและความเกลียดชังกันซะ ไม่งั้นจะไม่มีทางพบกับความสุขแน่
“คุณกล้าเหรอคุณเมธา เราอยู่ด้วยกันมาสามสิบกว่าปี แต่คุณจะเลิกกับฉันเพราะอีเด็กนี่งั้นเหรอ ขนาดแม่มันยังทำไม่ได้ แล้วคุณคิดว่าฉันจะยอมหย่าง่ายๆงั้นเหรอ” ดวงรัตน์พูดออกไปแบบอึ้งๆ ไม่คิดว่
