สัมผัสของความคิดถึง
1128 Words
ตอนที่ 3
สัมผัสของความคิดถึง
“ใครบอกว่าเราจะพารินกลับบ้าน”
หน้าหล่อเหลาหันมาบอกเบาๆ ก่อนจะพารถเคลื่อนตัวออกจากลานจอดรถ มือหนาอีกข้างของ กัณย์ เอื้อมมาลูบโคนต้นขาอ่อนของ รินลดา อย่างหลงใหล
“มะ..หมายความว่าไง”
หญิงสาวแทบจะหายสร่างเมา หน้าสวยหันรีหันขวางมองหน้าคมคายที่อยู่หลังพวงมาลัย และเอาแต่จ้องไปด้านหน้า และเหยียบรถคันหรูอย่างเร็ว เมื่อรถเริ่มเข้าสู่ถนนใหญ่
“บอกแล้วไงเราคิดถึงริน กว่าจะได้เจอ และรินก็หายหน้าหายตา ไม่ยอมเล่นไซเชียลและไม่ยอมติดต่อเพื่อนๆคนไหนเลย” กัณย์เอ่ยเสียงเข้ม ตายังจ้องไปข้างหน้าแต่มือยังคงลูบไล้โคนขานวลเนียนไม่ยอมปล่อย
“เอามือออกไปก่อน ...แล้วนี่จะพาเราไปไหน”
“ไปหาที่เงียบๆคุยกันไง รำลึกความหลังของเราสองคน”
หน้าหล่อเหลาหันมาบอก รินลดามองแววตานั้นอย่างขุ่นเคือง และปัดมือหนานั้นออกจากต้นขา เมื่อรู้สึกผ่าวร้อนไปทั่วท้องน้อย
ความจริง กัณย์ ยังคงหล่อและมีเสน่ห์เหมือนเดิมไม่เปลี่ยน แววตาที่ทะเล้นลุ่มลึกนั้นยังคงฉายความเว้าวอนชวนให้เธอลุ่มหลงเช่นเดิม หรืออาจจะมากกว่าเก่าด้วยซ้ำ
“ไม่! เราจะกลับบ้าน เดี๋ยวดึกๆแฟนเราโทรมาตาม”
เอี๊ยด!
เหมือนรถจะเบรกอย่างแรง เมื่อรินลดา เอ่ยประโยคนี้ไม่ทันจะจบ และหน้าคมเค้มของ กัณย์ ก็หันมามองคนตัวเล็กข้างๆ คล้ายไม่สบอารมณ์เป็นอย่างยิ่ง
“จอดทำไม?”
“ตกลงรินมีแฟนแล้วจริงๆใช่มั้ย”
ตาคู่สีนิลเหมือนจะดำมืดลงอย่างเห็นได้ชัด กรามทั้งสองขบแน่นเข้าหากันเป็นสันนูนเด่น
“ก็ใช่นะเรายี่สิบหกแล้วนะ ..ทีนายยังมีแล้วตั้งหลายคน”
หน้าสวยตอบ จมูกเรียวสวยของเธอเชิดขึ้นเล็กน้อย ปากจิ้มลิ้มสีแดงระเรื่อเม้มเข้าหากันแน่น
“เราบอกแล้วไงว่าเรายังไม่มี”
เหมือนเขาจะจอดรถข้างทางริมคลองเล็กๆ แห่งหนึ่ง ที่เป็นทางลัดเพื่อออกไปสู่ถนนใหญ่อีกไม่กี่เมตรข้างหน้า
“ละ..แล้วนายจะจอดทำไม”
“เรายังไม่มีแฟน รินกลับมาคบกับเราแล้วเป็นแฟนเรามั้ย พรุ่งนี้โทรไปบอกแฟนซะ”
“นะ..นายจะบ้าเหรอไง ทำไมจะให้ทำตามใจนายแบบนี้”
รินลดาตวาดกลับ แต่มือหนาของ กัณย์ ก็รวบร่างบางเข้ามากอด และซุกไซ้หน้าหล่อเหลายังซอกคอขาวระหง สูดดมกลิ่นกายสาวที่เขาโหยหามานาน
“ฉันคิดถึงเธอมากนะริน ..ฉันอยากทำตามใจตัวเอง”
กัณย์ รำพึงเบาๆ จมูกโด่งไล้ดอมดมอณูสาวอย่างตระกระตระกราม มืออีกข้างล้วงเข้าไปยังใต้ชุดเดรสสีขาวและปลดตะขอบราด้านหลัง ก่อนจะควานมาคลึงเคล้นสองเต้าเต่งตึงที่เขาเฝ้ามองตั้งแต่เพื่อนคนสวยเดินเข้ามาในร้านแล้ว
“ยะ..อย่ากัณย์”
มือเรียวสวยที่เหมือนจะห้ามปราม กลับจิกบ่าหนาของเพื่อนหนุ่มไว้แน่น เมื่อสัมผัสถึงกลิ่นน้ำหอมผู้ชายสะอาด และปลายลิ้นสากหนาของชายหนุ่มเริ่มไล้วนยังเนินเนื้อปทุมก่อนจะก้มลงครอบครองเต้างามและดูดเม้มอย่างมูมมาม
จ๊วบๆๆ
“อา ..อ๊ายส์”
“อืม นมสวยมากเลยรินสวยกว่าเดิมเยอะเลย”
ปลายลิ้นสากยังวนเวียนดูดกินและขบเม้ม พร้อมเอ่ยชมไม่หยุด มืออีกข้างคลึงเคล้นสลับไปมากับริมผีปากของเขาที่ขยับอย่างช่ำชองเหมือนเกรงอีกข้างจะน้อยใจ
เพื่อนสาวของเขาคนนี้ ยังหอมหวานเหมือนเดิม
“แฟนรินเคยจับตรงนี้รึยัง”
นิ้วเรียวแข็งไล้ยังกลีบงามที่เบียดชิดด้านล่าง ก่อนจะรูดแพนตี้ตัวสวยลงไปกองที่เท้า “เคยทำแบบนี้กับแฟนมั้ย” หน้าหล่อเหลากระซิบข้างใบหูอย่างตื่นเต้น เมื่อสัมผัสกลับเนื้องามที่เขาจะได้เชยชมมันอีกครั้ง
“จะรู้ไปทำไม ..อ๊ายส์”
จะบอกว่ายังไงดี เขาเป็นผู้ชายคนแรกที่ได้สัมผัสมันและก็ยังเป็นอย่างนั้นอยู่ แต่หญิงสาวไม่อยากจะพูดให้คนแบบนี้ได้ใจไปมากกว่านี้ เดี๋ยวจะหาเธอเฝ้ารอแต่เขา
รอแต่เขาตลอดมา และคิดถึงแต่สัมผัสเร่าร้อนจากเขา
“เราอยากเลียกินมากเลย เราหิว”
หน้าหล่อเหลาไม่ทันจะเอ่ยจบ ขาคู่สวยของเธอก็ถูกยกและฟาดไปบนบ่าไหล่ ก่อนที่ กัณย์จะก้มลงลากปลายลิ้นหนา ยังกลีบชมพูอ่อนไหวที่เริ่มเปียกแฉะ คลึงเคล้นปุ่มเกสรจนน้ำหวานมากมายเริ่มไหลฉ่ำเยิ้ม
และเขาก็ดูดเลียกินทุกหยาดหยดเหมือนหิวโหยมานาน
“อืม..ดีจังเราชอบมากเลยริน”
จ๊วบๆๆ แจ๊ะๆๆ
“อ๊ายส กัณย์ สะ..เสียว”
นิ้วสวยจิกปรอยผมดำขลับที่อยู่ระหว่างขาไว้แน่น นิ้วเท้าเริ่มจิกเกร็ง ความรู้สึกเสียวซ่านแผ่ไปทั่วท้องน้อยและสรรพางค์กาย ยิ่งเขาระรัวลิ้นเร็วร่างกายก็ยิ่งปลดปล่อยหยาดน้ำหวานเหมือนเร่งเร้า
“หือ ..เหมือนรินก็คิดถึงเรามากเลยนะ”
“มะ ...ไม่คิดถึง”
แม้ร่างกายจะอ่อนระทวยเพียงใด แต่หน้าสวยก็ยังคงส่ายหน้าปฎิเสธด้วยความต่อต้าน
“งะ..งั้นเหรอ”
ปากหยักได้รูปยกยิ้มเล็กน้อย แต่ยังคงไล้ยังร่องงามระหว่างกลีบอย่างใจเย็น มือหนากดสะโพกงามงอนของเธอให้ตรึงกับเบาะไว้แน่น
ครั้งหนึ่งในสมัยเรียนเธอกับเขาเคยคบกัน และหลังเลิกเรียนทั้งสองก็มาพรอดรักกันหลังอาคารเรียนบ่อยๆ กัณย์ มักจะโลมเล้าเธอจนสุขสมถึงฝั่งฝันหลายต่อหลายครั้ง
แม้เขาจะไม่เคยล่วงเกินเธอไปมากกว่านั้น
แต่สัมผัสจากปลายลิ้นอุ่นร้อนของเขาก็ทำให้เธอสุขสม และสู่ฝั่งฝันทุกครั้งได้เสมอ และกัณย์ เหมือนจะพึงพอใจยามร่างบางของเธอบิดเกร็งและครางกระเส่าด้วยความเสียวซ่าน
“เราชอบมาก เวลารินคราง ...อย่าไปครางกับใครแบบนี้นะ เราหวง” กัณย์เคยบอกไว้
“อาส์ ...รินดีมากเลย”
กัณย์เงยหน้าขึ้นมาสบตาเธอ รินลดารู้สึกได้ว่าลมหายใจของเขาผ่าวร้อนและหัวใจเต้นถี่แรงกว่าปกติ มือหนาของกัณย์ ดึงมือเธอให้เกาะกุมแก่นความเป็นชายของเขาที่รูดซิบกางเกงและโผล่พ้นบอกเซอร์สีขาวอย่างตื่นเต้น
“จับดูซิริน ...มันคิดถึงรินมากเลยนะ”
***************************
- Writer
