“ไม่ใช่ใครที่ไหนหรอกลูก แม่จะให้หนูแต่งงานกับตาปริญลูกชายของป้าวงเดือนไงลูก ตอนนี้เขาเป็นเจ้าของไร่ชาและก็ไร่กะหล่ำร่วมร้อยไร่เลยนะ” คุณพรทิพย์พยายามที่จะโน้มน้าวบุตรสาว เพราะท่านรู้ว่าถ้าบุตรสาวยอมแต่งงานกับปริญบุตรสาวก็คงไม่ลำบากแน่นอน
“จะกี่ไร่ก็ไม่เอาหรอกแม่ เหม็นสาป ทำไร่มาทั้งวันคงเหม็นเหงื่อน่าดู ถ้าเขาอยากแต่งมาก แล้วคุณแม่อยากใช้หนี้ ก็ให้ลูกสาวแม่แต่งแทนสิ ขานั้นคงเต็มใจน่าดู จะได้ไปเป็นแม่เลี้ยงทางเหนือมันไม่ใช่ง่ายๆ นะ” พรวรินทร์พุ่งเป้ามาที่ดาริณ เธอกำลังแกล้งดาริณ และก็แอบหวังว่าดาริณจะตกลง เธอจะได้ใช้ชีวิตอยู่ที่นี่อย่างสบายๆ ไม่ต้องไปแต่งงานกับพ่อเลี้ยงบ้านนอกๆ คนนั้น
“แต่คุณป้าวงเดือนระบุมาว่าต้องเป็นลูกนะ” คุณพรทิพย์สวนกลับด้วยความไม่สบายใจ ท่านไม่ต้องการที่จะผิดคำพูดกับเพื่อนรัก
“ยัยส้มก็ลูกสาวของคุณแม่เหมือนกัน คุณแม่ก็บอกคุณป้าเขาไปสิคะ แค่นี้เองวิธีแก้ งั้นรินทร์ไป
