ด้านอี้เหอ ก็ลุกขึ้นมาหยิบเอาเสื้อผ้าสวมใส่ไว้พอหลวม ๆ จากแต่ก่อนยังอายสายตาคนป่วยอยู่บ้าง พอถูกกระทำบ่อยครั้งนางก็เริ่มหน้ามึนขึ้นมาแล้ว จึงขยับลุกเดินโดยไม่ได้ใส่ใจอะไร
“พี่จางไห่ ยาของท่านแม่ทัพจะหมดแล้วนะเจ้าคะ มารอบหน้า อย่าลืมซื้อมาด้วยนะ อ้อ! ช่วงนี้ข้ารู้สึกเพลีย ๆ ไม่ค่อยมีแรง พี่ช่วยหายาบำรุงมาให้ข้าทีนะ สงสัยเป็นเพราะท่านแม่ทัพป่วยเมื่อสองวันก่อน ข้าน่าจะติดไข้มาจากเขา”
“เจ้าไม่สบายหรือ” จางไห่รีบเดินเข้ามาใช้มืออังหน้าผาก “ขอพี่ตรวจชีพจรหน่อยนะ” ก่อนจะพานางมานั่งลงที่โต๊ะ
“พี่เกรงว่าข้าจะตั้งครรภ์หรือ” อี้เหอแสร้งเย้าเขา
อีกฝ่ายจึงนิ่งไป ใช่ที่เขารีบตรวจก็เพื่อดูให้รู้ว่ามันจะไม่ใช่อย่างที่คิด แต่ก็นั่นแหละ เขากับนางเพิ่งมีอะไรกันยังไม่ทันถึงครึ่งเดือนเลย ต่อให้ตรวจมันก็ไม่เจอ และต่อให้นางตั้งครรภ์จริง อี้เหอก็ไม่มีทางจะแพ้ไวขนาดนี้ ดูท่าเขาคงกังวลไปเอ
