คุณต่างหากเกลียดฉัน
648 Words
“อืม...คงงั้น...เออ...ถามอะไรหน่อยสิ”
“นี่คุณ ถ้าจะถามเรื่องหมอเดียร์ ฉันขอไม่ตอบนะ เพราะฉันมาที่นี่เพื่อออกกำลังกาย ไม่ได้มาให้สัมภาษณ์ใคร”
“ไม่ได้จะถามเรื่องหมอเดียร์”
“อ้าว...เห็นเจอทุกครั้งก็ถาม งั้นอยากถามอะไรล่ะ อย่าบอกนะจะถามว่าฉันมีแฟนรึยัง ทำไม หรือว่าอยู่ ๆ ก็เกิดมองเห็นความน่ารักน่าชังของฉัน เลยคิดจะจีบฉันแทน”
เขาฟังแล้วถอนหายใจเสียงดัง ประมาณว่าเหนื่อยใจกับเธอเหลือเกิน ก่อนจะส่ายหน้าระอาใจอีกระลอก
“ดึงสติหน่อยแม่คุณ”
ใช่...เธอควรจะดึงสติกลับมาให้ได้...ผู้ชายแบบนี้ไม่ใช่คำตอบของเธอ...ที่สำคัญเขาชอบเพื่อนสนิทของเธออยู่น่ะสิ...ดึงกลับมาแรง ๆ เลยยัยพิมพ์ใจ!!!
“งั้นอยากรู้เรื่องอะไรล่ะ”
“อยากรู้ว่ากาแฟแก้วนั้นเป็นสูตรหมอเดียร์จริงเหรอ”
“อืม เป็นสูตรไล่ผู้ชายไง เวลาผู้ชายที่ไม่ค่อยชอบขี้หน้ามาตามจีบตามตื๊อ ก็ใช้สูตรนี้แหละ”
“งั้นแนะนำว่าคราวหลังไม่ต้องใช้วิธีนี้นะ สาดใส่เลยดีกว่า ว่าแต่คนที่ไม่ชอบขี้หน้าผมนี่หมอเดียร์หรือว่าคุณกันแน่”
เขาจ้องเธออย่างคาดคั้น จ้องลึกเข้าไปในดวงตาเสียด้วย ทำเอาเธอทำหน้าแทบไม่ถูก
“ก็...คิดเอาเองสิ”
“คุณเกลียดอะไรผม?”
เธอหันขวับมองเขา สายตาประสานกันเป็นคราวแรก สายตาที่ทำให้หัวใจของเธอเต้นรัว เธอรีบหันกลับมาเพื่อปกป้องความรู้สึกตัวเอง เพราะไม่อยากให้เขาจับได้
“คุณต่างหากเกลียดฉัน”
“ผมเปล่า”
“เปล่าอะไร ไม่ต้องแก้ตัวหรอก คุณคงอยากไปไหนมาไหนกับหมอเดียร์ตามลำพัง แต่มีฉันคอยเป็นก้างขวางคอตลอด คุณก็เลยไม่ค่อยพอใจฉัน ฉันพอจะรู้หรอกน่า ทั้งสายตาทั้งคำพูดคุณ มันปิดมิดซะที่ไหน”
“ผมแสดงออกขนาดนั้นเลยเหรอ”
“ใช่...แต่คุณไม่ต้องกังวลหรอก ตอนนี้ฉันว่าหมอเดียร์ก็ใจอ่อนให้คุณพอสมควรแล้วล่ะ ถ้าคุณยังสู้ต่อ ไม่ท้อไปซะก่อน เดี๋ยวฉันก็จะหายไปเอง”
เขาคว้ามือเธอไปจับแน่นด้วยความดีใจ
“จริงเหรอ!”
พิมพ์ใจทำหน้าแทบไม่ถูก ใจตุ้มๆ ต่อม ๆ ขนาดรู้ทั้งรู้ว่าเขาดีใจเพราะเธอจะหายไป เธอรีบแกะมือเขาออกอย่างแนบเนียน
“หมอเขาพูดว่าไงบ้าง”
“อืม....” เธอรู้สึกอึดอัดอย่างบอกไม่ถูก ทำไมเธอต้องมาอยู่ในสถานการณ์แบบนี้นะ มันไม่ยุติธรรมเลยสักนิดเดียว เธออยากจะร้องไห้ ยิ่งเห็นเขาดีใจ น้ำตาในหัวใจของเธอยิ่งพรั่งพรู
“เธอก็บอกว่า...อยู่กับคุณแล้วสบายใจดี”
“แค่นั้นเหรอ...มีอีกมั้ย?”
หญิงสาวสูดลมหายใจเข้าปอดเพื่อให้การสูบฉีดในหัวใจดีขึ้นหน่อย หลังจากที่เหี่ยวแฟบไปหลายนาที
ก่อนจะหันมองหน้าเขาด้วยสายตาเอือมระอา..ประมาณว่ามึงจะถามกูไปถึงไหน
“เฮ้อ...พอดีจ่ายค่าฟิตเนสแล้วยังเล่นไม่คุ้มเลย”
“ฮันนี่โทส”
“ฉันดูเหมือนคนเห็นแก่กินเหรอ”
“บุฟเฟ่ห์แพง ๆ บนชั้นดาดฟ้าโรงแรมหรู”
“จริงเหรอ!” เธออุทานลั่นก่อนจะหุบปากฉับ เขาหัวเราะหึ ๆ รู้จุดอ่อนเธอจนได้ ก็แค่เอาของกินมาล่อ
“ไม่เอาหรอก ไม่อยากกินดึก”
“เดี๋ยวออกกำลังกายเสร็จไปเลยก็ได้...ปูตัวใหญ่ ๆ กุ้งตัวเบอเริ่ม หอยแมลงภู่อีก ปลาหมึกสด ๆ และ...โอว...แต่ละเมนูคือแบบ...อลังการงานสร้างสุด ๆ”
หญิงสาวคิดหนัก...เรื่องอาหารก็อย่างหนึ่ง...เรื่องได้ไปยืนบนชั้นดาดฟ้าแสนโรแมนติกกับผู้ชายก็เรื่องหนึ่ง แต่มันเป็นความฝันของเธอเลยนะ...
เอาไงดียัยพิมพ์???
- Writer
