ไอรดาน้ำตารื้นขึ้นมา แล้วก้มมองเขาเธอเกือบลืมไปแล้วแต่เขาไม่เคยลืม “พี่ตฤณ” ไอรดาเอ่ยชื่อเขาด้วยน้ำเสียงเครือแล้วก้มมองเขา เห็นเขาเงยหน้าขึ้นประสานสายตาด้วย แววตาเต็มไปด้วยความอบอุ่นเหมือนโอ้ปป้าตอนบอกรักนางเอกไม่ผิดเลย
แต่แค่แววเดียว และคนอย่างเขาก็กลายร่างเป็นอีพี่ตฤณจอมหื่นคนเดิม “ไม่ต้องมามองอ้อน พี่ไม่ใจอ่อน เรื่องปล่อยพลอยกับโดยไม่ได้จับกิน”
ไอรดาหน้าเหวอ ทั้งที่เมื่อครู่กำลังรู้สึกทราบซึ้ง พอก้มมองลงไปอีกที ตอนนี้เขากำลังทำตามที่พูด ก้มๆ เงยๆ อยู่ใจกลางระหว่างลำตัว
“พี่ตฤณ”
“อืมห์ พี่ชอบ ทุกอย่างที่เป็นพลอยจริงๆ”
ดวงตาดำสนิทราวเหยี่ยวรัตติกาลมองดอกกุหลาบแสนสวยราวกับแมลงภู่ที่อดอยากน้ำหวานมานานแรมปีก่อนจะเข้าไปดมดอมความหอมหวานแล้วปลดปล่อยทุกอย่างให้เป็นไปตามธรรมชาติ โดยที่ร่างเล็กไม่ได้ขัดขืนเขาเช่นแต่ก่อน กามเทพคงเปิดทางเปิดใจให้ไอรดาเริ่มมองออกแล้วว่าเขาจริงจัง รักจริง ไม่คิดท
